ginn - heilagr, adj. hochheilig: n.pl. kehren: inf. þat ræþk þér .. ef býr for-

nom. ginnheilog goþ Vsp 62 92 232 252 dæþa vammafull á vege: ganga's betra an

Ls 112. gista see, þót þik nQtt of neme Sd 263. ginn-regen, n.pl. die hohen od. hei- gisting, f. {norw. gisting, vgl. aschwed.

gotter: nom. (rúnom) þeims gørJ>o 5 gästning, adän. gæstning; mhd. gastunge) ginnregen Hqv 78s, (runar es) gørf>o ginn- herberge: sg. acc. J>at sama kveld sóttu regen Hqv 142*, né þat mQtto mærer tivar þeir (æsir) gisting til Hreiþmars Rm 14. ok ginnregen of geta hverge Hym 42, *giþr, adj. (ags. gin) gross, gewaltig; kalla (vind) gneggjoþ ginnregen Alv 202, in: ginn-heilagr, ginn-regen, kalla (nQtt) grimo ginnregen Alv 302. 10 . gjaf-orþ, n. eheliche Verbindung der ginnung, f. (?) kluft: pl. gen. jQrþ fanzk frau mit dem manne: sg. acc. vaskak æva né uphimenn, gap vas ginnunga, en heima þás þér heitet vas, at fá einn þér gras hverge Vsp 3* (vgl. jedoch E. Mogk, gjaforþ meþ goþom (?) Alv 4*, at ósQtt Beitr. 8, 153 fg., der Ginnunga als gen. sg. minne skaltu J>at et unga man hafa ok þat eines nom. pr opr. Ginnunge, m. auffasst). 15 gjaforþ geta Alv 6*, sátter þinar es viljak gipt, f. (norw. adän. gift, aschwed. snimma hafa ok |>at gjaforþ geta Alv 72. gipt; got. gifts in: fra-gifts, ags. ahd. gjalda (galt; norw. gjelda, fær. gjalda, gift) vom schicksal verliehene gäbe, glück: aschwed. giälda, adän, gjalde; got. gildan, sg.nom. su mon gipt lageþ á grams æve alts. geldan, ags. gieldan, afris. gelda, Orp 532. 20 jelda, ahd. geltan) 1) für etw. empfan-

gipta (pt; norw. fær. gifta, aschwed. genes (vif) eho) eine gegenleistung (eht) gipta, adän. gifte; ags. giftian, ahd. giften gewähren: inf. vin sinom skal maþr vinr in: gi-giften, far-giften) eine frau (eha) vesa ok gjalda gjQf viþ gjgf Hqv 422, einem manne (ehm) vermählen: inf. gjalda lausung vif) lyge Hqv45*; 2) zahlen, þat var til sætta, at þeir (Gjúkungar) 25 auszahlen (ehm eht): inf. ginnheilog goþ skyldu gipta honum (Atla) Guþrúnu Dr 4; .. of fat gættosk: hvárt skyldo æser afráþ prt. ind. pl. 3. heim óko þá hangenluklo, gjalda eþa skyldo gof> q11 gilde eiga Vsp geitakyrtlo, gipto Karle Bþ 232, bQþo 233; prt. ind. sg. 1. mund galt ek mærre hennar (Erno) ok heim óko, gipto Jarle meiþma fjQlþ þiggja Am 891; 3) erwidern: Bþ412; part.prt. f. sg.nom. hon (Svan- 30 prt. ind. sg. 3. beiddiz Reginn at hafa hildr) var gipt jQrmunrekk inum rikja fQþurarf sinn, en Fáfnir galt þar nei vij> Ohv 6; giptask sich einem manne (ehm) Bm 11 pr 2; 4) für einen erschlagenen vermählen: inf. (Oþinn) kvaþ hana (Bryn- (ehn) þussgeld zahlen: inf. hón (Grím-hil di) giptaz skyldu Sd4 pr 9, ek strengþak hildr) brá borþa ok bure heimte, þrá-heit þar i mót, at giptaz øngum þeim 35 gjarnlega J>ess at spyrja, hverr vilde sun manni er hræþaz kynni Sd 4 pr 10, systor bøta ejxa ver vegenn vilde gjalda (Gjúkungar) gáfu henni (Guþrunu) óminn- Oþr II 18*; etw. (eht) als bussgeld geben: isveig at drekka, áþr hon játti at giptaz prt. ind. sg. 3. bæþe galt (hraunbue) bQrn Atla^ Dr 5; prt. ind. sg. 3. HjQi'dis giptiz sin fyrer Hym 39*; 5) büssen für etw. þá Álfi syni Hjálpreks konungs Sf29. 40 (ehs): inf. fjess skaltu gjalda at bragar-*girne, f. (adän. girne; got. gairnei, ahd. fuili HHv 30 pr 9, mont Grimhildar gjalda gerni) begierde; in: þrá - girne. ráþa Orp 332, vesall lézk (Hjalle) vigs

gisl, m. (norw. aschwed. gisl, dän. þeira, es skylde váss gjalda Am 588; gissel; ags. gísel, ahd.gisal) geissei (obses): part.prt. n. sg. acc. þess hefk gangs goldet sg. nom. þú (NjQrþr) vast austr heþan gisl 45 siþan Oþr I246; 6) jmd (ehm) etw. (eht) of sendr at goþom Ls 342, ek vask langt heimzahlen, vergelten: inf. þeír (Hundings heþan gisl of sendr at goþom Ls 352. syner) Qtto jQfre at gjalda fjárnám miket

gisling, f. (nomo. aschwed. gisling) ok fQþor dauþa HHI 11% hirþaþu hQlþom geisselschaft: sg. dat. i Yanaheime skópo heipter^^ gjalda Oþr II29*; prs. opt. sg. 3. hann (NjQrþ) vis regen ok seldo at gíslingo 50 málrúnar skaltu kunna, efþú vill at mange goþom Vm 392. þér heiptom gjalde harm Sd li2; 7) jmd

gista (st; norw. fær. gista, aschwed. (ehm) etiv. (eht) verleihen: prs. ind. sg. 3. gästa, adän. gæste) bei jmd als gast ein- hann (Herjafaþer) geldr ok gefr goll verþ-