kyn - ríkr, adj. hochgeboren: m. sg. nom. kynrikr konungr (Gunnarr) Od 27*.

kýr, f. (norw. kyr, ku, feer. kúgv, aschived. adän. ko; alts. ko, ags. cu, afris. ku, ahd. kuo) lcuh: sg. nom. åtta vetr yastu fyr jQrþ neþan kyr molkande ok kona Ls 23* (Weinhold, Hz 7,11); acc. ey getr kvikr ku Hqv 702; pl. nom. ganga at garþe gollhyrndar kyr, øxn als varter Prh 231: acc. hof monk kjósa, hQrga marga, gollhyrndar kyr frå grams bue HHv 42.

-kyrja, f. (Wähler in'; in: val-kyrja. kyrr, adj. (norw. kjørr, fær. kyrrur, aschwed. qvar, adän. kvær; got. qairrus, mhd. kiirre) ruhig, unbeweglich: m. sg. nom. verk þykkja f)in verre miklo kjóla valde, an kyrr siter Hym 202, Týr leitaþe tys var hrøra, stóþ at hvQro hverr kyrr fyrer Hym 34*; m. pl. nom. hvi sitej) kyrrer? hvi sofeþ life? Ohv 21; n.sg. acc. (adv.) vilder ofvalt vægja, en vætke halda, kyrt of f>vi lata .. Am 95*. Compositum: kyrr - seta. kyrra (rþ; norw. kjørra, nhd. kirren) 1) beruhigen, beschwichtigen: inf. (Konr nam) kyrra elda, sefa of svefja, sorger lægja Rþ 451; * prs. ind. sg. 1. vind ek kyrre våge á ok svæfek allan sæ Hqv 1543, Braga ek kyrre bjórreifanLsl83; 2) locken, %u berücken suchen: inf. hvat skalt, Konr un gr! kyrra fogla? Rþ 47*; prt. ind. sg. 3. reif) Konr ungr kjQrr ok skóga, kolfe fleygþe, kyrþe fogla Rþ 472.

kyrr - seta, f. (aschwed. qvar-säta, adän. kvær-sæde) das ruhige daheimsitzen, friedenszustand, friede: sg. nom. vasa kyrrseta, áf>r Knue felle Ort 14*.

-kyrtla, f. mit einem rock (kyrtell) bekleidete frau; in: geita-kyrtla.

kyssa (st; nomv. feer. aschwed. kyssa, adän. kysse; ags. cyssan, ahd. küssen) küssen: inf. (Þrymr) laut und lino, lyste at kyssa Þrk 271, fyrr vilk kyssa konung

ólifþan, an blóþogre brynjo kaster HHII 43 \ né hann (SigvQrþr) kono (Brynbilde) kyssa g0rþe, né hun skr konungr hefjask at arme Sg 43; imper. sg. 2. kyss mik, 6 Sváva! HHv 431; prt. ind. sg. 2. så (Helge) es opt hefr Qrno sadda, meþan fm á kvernom kyster þýjar HHI36*; sg. 3. hitti Sigrun hann (Helga) ok rann á håls honum ok kysti hann HHII 12 pr 9, (Sigrun) kyste 10 ok kvadde konung und hjalme HHH133. kæra (rf); nonv. kjæra, fær. kæra, aschwed. kära, adän. kære; vgl. got. alts. ahd. karon, ags. cearian) klagen: prt. ind. pl. 3. Þjóþrekr ok Guþrún kærfm harma 16 sin á milli (klagten sich gegenseitig ihr leid' Dr 18.

kønn, adj. (norw. kjøn, fær. kønur, aschived. kön, adän. køn; ags. céne, ahd. kuoni) klug, verständig: m. pl. gen. kemþr 20 ok þvegenn skal kønna hverr ok at morne metr Rm25x.

kqgorr, m. decke, windet; in: kQgor-sveinn.

kqgor-sveinn, m. knabe der noch in 25 den windeln liegt, knirps: sg. dat. skyldak launa kQgorsveine þínom kangenyrþe, ef ek komomk of sundet Hrbl 29. — Vgl. kQgor-barn, n. (norw. kogge-barn) ewin-delkind', verächtliche bezeichnung der 30 menschen bei den riesen, z. b. Fas. II, 2329; s. F. Detter, Hz 42, 56.

kqr, f. bett: sg. dat. lægak siþan, né sofa vildak, þrágjarn i kQr Oþr II452. *Kqro-ljóþ, n.pl. das lied von Kara: 35 dat. sem kvejþit er i Káruljóþum HHII 50 pr 5.

lcQstr, m. (norw. kost, fær. köstur) Scheiterhaufen; in: eike-kQstr.

kqtr, m. (norw. katt, fær. köttur, 40 aschwed. katter, adän. kat; ags. eat, vgl. ahd. kazza, f.) katze: sg.gen. or kattar dyn ok ór kono skegge .. vas hann Gleipner gQrr FM8G, ek hef .. HQþbrodd kveþenn konung óneisan sem kattar sun HR 119*.

lå, f. s. 1q.

lag, n. (norw. fær. lag, aschwed. lagh, adän. lag, lav; alts. lag in: al dar-lag, gi-lag, or-lag, ahd. lag, m. in: ur-lag; vgl. ags. lagu, f.) 1) niederlegung, ab

legung, vertust (in compositis); 2) beschaff enheit, inhalt: sg. acc. lag heyrþe (Guþrún) orþa, hvat á laun mælto Am32; 3) plur. lQg (adän. log, lov) Satzungen, gesetze: acc. þær (nomer) lqg lQgþó,