(Helge) RR 123*, þengell (SigvQrþr) mik tii þess neyþer Orp 25²; voc. þjóþar þengell! (SigvQrþr) Orp43*, þengell! (Atle)4Äw 36».

1. þerra, f. (norw. terra ₍zum trocknen ausgebreitetes heu oder getreide') tuch zum abtrocknen, handtuch (anders Eirikr Magnusson, Cambridge philol, soc. proc. 1887 s. 5): sg. gen. vats es f)Qrf þeims til verþar kømr, þerro ok þjóþlaþar Hqv 4².

2. þerra (rf>; norw. terra, aschived. thörra, dän. tørre; got. þaírsan in: ga-þairsan, vgl. alts. thorron, ahd. dorren) abtrocknen, abwischen: inf. hrópe ok róge ef fm eyss á holl regen, á f>ér mono þau þerra þat Ls 4*, lang skal gørva þeims lifmer 'o, f>vaa hendr ok hqfoþ, kemba ok þerra, áþr í kisto fare Sd 34³; prs. ind. sg. 2. glaþr estu nú, SigvQrfr! ok gagne fegen n, es þú þerrer Gram á grase Fm 25².

pesse, þetta, pron. demonstr. {norw. m. f. denne, denna [accus, form]; n. detta, dette; plur. desse, dessa; fcer. hesin, henda, hetta; aschwed. m. f. f)ässi, n. þatta; adän. m. þænni [accus, form], f. þæsæ [accus, form], n. þættæ; alts. f. thius, n. thit, ags. m. Öes, f. ðéos, n. öis, afris. m. this, thes, f. thius, n. thit, ahd. m. dese, f. desiu, n. diz) dieser: 1) mit einem nomen verbunden, a) demselben vorausgehend: m. sg. acc. þenna mann Orm 34 A, þenna mæke Skm 23¹ 25*, þenna dreyra drykk Fm 31*; pl. nom. þessir .. hestar FM IO² A; acc. þessa hluti Rml2prl; f. sg. gen. þessar hallar Ls 6*; dat. þessi kvifm Br 20 pr 1; acc. þessa réþo Hdl 46*, þessa SQgu Od4; pl. dat. þessom eggjom Skm 25*; n. sg.nom. þetta treg-rof Ohv 22 *B; dat. þesso .. qIIo Hqv 88*; acc. f>etta mål Orm 21, þetta sinn HHv 39*; pl. nom. þessi . . hestaheiti FM10*r, f>essi øxnaheiti FMIVr; acc. þesse en hnøfelego orf) Hrbl 111; b) demselben nachfolgend: m. sg. dat. heime þessom Am 81*; acc. leik þenna Am 60*, mQg þenna Hm 22²; f.pl.acc. borger þessar Orp 1*; n. sg.nom. kvæþi þetta Bþ 4; acc. nafn petta HHv 9 pr 2, sinn f>etta Am 11* 14²; pl. gen. ljóþa þessa Hqv 162*; 2) absolut, a) auf etwas vorhergegangenes zurückweisend: m.sg. acc. hann (Atla) skalt eiga . . verlaus vesa, nema viler þenna Oþr 1131*; f. sg. dat. hvaþan kømr sól á enn slétta himen,

þás þesse (þessa BA) hefr Fenrer faret? Vm 46*; n. sg. nom. þetta (₍das eben erzählte') var áþr Atli fœri HHv 4 prl, þetta (₍das vorstehende lied') ero kQlluþ 5 Hamþismál in fornu Hm 31 pr 1; acc. eptir þetta falz Loki í Fránangrs forsi Ls 65 pr 1, um f>etta er sjá kvif>a ort Akv 3, fullrótt's of þetta Akv 46\ f>etta (den ritt durch das feuer) þorþi engi at 10 gøra fyrr FH2*; b) auf etwas nachfolgendes hinweisend: m.pl. nom. þessir (hestar) eru enn talþir í Alsvinnsmálum FM 12*r; n. sg. nom. jþetta (_tdas folgende') er enn kveþit um Guþrúnu Br 20 15 pr 13; acc. kvaþ hann (NjQrþr) þetta FM2¹⁰, f)á kvaþ Skaþi þetta FM 2¹⁶ Wr, þá kvaþ íórr þetta FM6*Wr, þetta kvaþ Guþmundr Granmarsson HHII21 pr 1. þeyge (d.i. þau-ge: Noreen² §65), 20 negat. 1) doch nicht, dennoch nicht: flárQf) tunga varþ hQnom at fjQrlage, ok þeyge of sanna SQk Hqv 117*, alfrQþoll lýser of alla daga, ok þeyge at minom munom Skm 4*, gengo jarlar alsnotrer 25 fram þeirs harþs hugar håna lQtto, þeyge Guþrún gråta måtte Opr 12*, vgl. 5*10*, þeyge vit mQttom vif) munom vinna Od 21*, i heljo (Guþrúii) þann hafþe, þeyge hendr skulfo Am 47*, glúpnoþo grimmer 30 ok gréto f>eyge Am 72*; f), at heidr trotzdem nicht: hold ok hjarta vas mér en horska mær, þeyge ek hana at heidr hefek Hqv 95*; 2) durchaus nicht: þar sitr Sigyn þóyge umb sinom ver velglýjoþ 35 Vsp 35*, þeyge es sem fm f>rjú bu góþ eiger Hrbl 10, þeyge emk mins mildr matar Fj4², at. þeyge skal fmnngeþ kona annarrar ver aldre leif>a Sg 41*, hrynja hQnom (Sigverþe) á hæl þeyge hlunnblik 40 hallar .. ef hQnom fylger ferþ min héþan Sg 68 f>eyge mon ór íqi- aumleg vesa Sg 68*, f>ar vas ok þi'Qmmon þeyge svá litel Am 16*, fóra fælt þeyge Am44². þeysa (st; nórw. tøysa) vorwärts treiben; 45 þeysask sich hastig fortbewegen, vorwärts stürmen: prt. opt. sg. 3. (q) þeystesk of bekke Am24².

þiggja (þá; norw. tigga, fær. tiggja, aschwed. þiggia, adän, þiggæ; atøs.thiggean, 50 ags. þicgan, ahd. dikken) 1) empfangen, erhalten, erlangen, erreichen (eht): inf. fankak mildan mann eþa svá matargóþan, at været þiggja þeget Hqv 40², (Herjafaþer