hrólf

286

hrym

Hrólfr, m, forskellige sagnpersoner, H. enn gamli Hyndl 25 (jfr Arkiv I 255), H. skjótandi Bjark 2, H. kraki Bjark 3, fil 24 a. — Broder til Torf-Einarr, Gongu-H., TorfB 1.

Hrómundr, m, sagnperson, H. Gripsson Mhkv 7.

hróp, n, lastende ord, skældsord, ausa h-i ok rógi á e-n Lok 4, grípa við h-i, anvende alle skældsord, PKolb Lv 8, gera h. e-s i e-u, titfoje en skam, Hard 4, brigzl ok h. LU 73.

hrósa, (-aða, -at), 1) rose, omtale noget på en rosende måde, h. baugi Vpl 26, árligum verkum h-ar þú verðinum, altfor tidlig roser du måltidet (hvis verðinum ikke er en senere tilföjelse), Hárb 4, h. hug Drv (XI) 7, h. helgi e-s Sigv 12, 24, h. rausn ESk 6, 15, h. verkum e-s ESk 6, 30, h. veg visa ESk 6, 70 (v. L), h. ævi e-s Am 3, 11, h-ak því Am 2, 17. — 2) rose, rose sig af, være i jublende besiddelse af, h. gagni Vell 32, h. sigri fóms 8, h. húsbúnaði Sigv 3, 16, h. korni hjalmborn-uðu Sigv 13, 28, eiga horna fors at h. Stetnp; prale af, hirð eigi at h. því Hsv 31.

hrót, n, tag, Fjplnis h., Odins tag, skjold, Hskv 2, 1; hreggs h., stormens tag, himlen, bjartlogi hreggs h-s, solen, Has 9, leiptra h., himlen, dens glóðir, himmellegemerne, Has 53 (jfr láðvaldr), heims h., d. s., ferð heims h-s, englene og helgener, EMI 1,1 — hjarta h., brystet, Hallbj.

hrótgandr, m, navn på ilden (egl. 'tagets ulv'), Pul IV pp 1.

hrótgarmr, m, 'tag-hund', ilden, hór h. ÞjóðA 3, 20.

Hrótt, /, ø ved Jæderen (Norge), Pul HI 3 (her er vokalen rimbestemt), IV bbb 3; i H-i Blakkr 2, 2 (her anomal dativform; h krævet her).

hrumask, (-ðisk), blive affældig, svag, klárar h-isk Bos 6.

hrumr, adj, affældig, svag, h. at fótum Anon (XI) Lv 16; Vigl 23.

hrunbirki, Heinr, er forvansket, mulig af hrauðbirki, s. d.

1.  Hrund, /, valkyrje, Pul IV h 4, aaa 2, H-ar hjaldr, kamp, Porm 2, 1, H-ar hríð, d. s., Hl 36 b, H-ar hregg, d. s., Ht 61, H-ar leikr, d. s., H-ar leika (rettelse for luka) skapfromuðr, kriger, Korm Lv 19; skjaldar H., skjoldbevæbnet valkyrje, eller ligefrem en kenning(P), PmÃ¥hl 4 (jfr hnigreyr). — / kenninger, for kvinde: hors H-ir Rst 1, H. vells EGils 1, 7, — for økse: H. hræpolls ESk 11, 11, — Forvansket er h. Korm Lv 43 (for hvit); som v. 1. findes det for hund / en uforstÃ¥elig sammenhæng, Haustl 11.

2.  Hrund, /, navn pÃ¥ en norsk ø (ved Söndmðr), Pul IV bbb 1, fyr sunnan H. ESk 7, 10, men H-ar, havet, ESk 13, 13.

Hrungnir, m, jætte (jfr SnE I 270 ff, om hans og Tors kamp), Hårb 14. 15 (hentydning til kampen), Qrótt 9, Haustl

15, Pul IV b 1, haussprengir H-is, Tor, Rdr 17, H-is bani, hammeren, Lok 61; pilja H-is ilja, skjold, Ht 30, stallr H-is fóta, d. s., Korm Lv 14; H-is spjalli, jætte, Hym 16; H-is hurð, sten, klippe, Bergb 2 (jfr bemærkningen om, at jættens skjold var af sten); reið H-is Sigrdr 15, skulde betyde 'Hrungnis vogn\ men en sådan er ellers ukendt, og da verslinjen er mangelfuld, er der formodning for, at der skulde stå reið H-is bana, Tors vogn.

hrunsær se hrynsær.

Hrúga, /, jættekvinde (egl. 'dynge', tyk og undersætsig kvinde), Pul IV c 2.

hrútr, m, vædder, Pul IV aa; h. hums, skib (jfr i prosa hafhrutar, Ems VIII 373), Sigv 3, 2. — Som mandsnavn, H. Øssurs-son, Nj 6.

hryðja, /, jættekvindenavn, v. 1. til Hryggða.

hryðjarnes Merl I 38 se 1. hryggr.

hryggbroi, n, 'rygbrud:, afslag på frieri (således almindeligt i nutidsislandsk), Anon (XIV) 1.

hryggð, /, sorg, LU 5. 77; veraldar h-ir Od 63.

Hryggða, /, jættekvindenavn, Pul IV c 2 (v. 1. hryða, hryðja).

hryggðarfolk, n, sörgende skare, nedbøjede folk, Sturl 3, 6.

hryggðarfullr, adj, sorgfuld, Mv III 13, h-11 hjortu Mark 1, 22.

hryggðarstund, /, sorgens stund, kummerfuld tid, Sturl 3, 11.

hryggja se hryggva.

hryggjarstykki, n, vis fugl, Pul IV xx 2.

1.  hryggr, m, ryg, bag, lotr h. Rþ 8, brjóta h-gg í brúði Gisl 1, 15, h-jar tangi, ryggens nederste del eller hele ryggen betragtet som en tangi, Porm 2, 14; orma h-ir Vsp 38. Det Merl 138 forekommende hryðjar nes er uden tvivl fejl for hryggjar nes, ryggens næs, hale (svarende til cauda / den latinske tekst).

2.  hryggr, adj, 1) sorgmodig, nedslÃ¥et, kummerfuld, skalkak h. i hreggi Ry 21, h. munt heim fara Lok 31, h. lagar eld-broti ESk 6, 53, h. vargfœðir Sturl 5, 14, hrygg hirð Rst 32, urðut h-vir, de blev glade, Haustl 10, sjaldan h-vari Sól 44, e-m es h-t i hug Gudr III 1, gera sér h-t i hug Hsv 70. — 2) sörgelig, sorgvæk-kende, hrygg herverk (s. d.) Sigv 11, 16, hrygg saga PI 54, h. dómr LU 71. Jfr all-, Ó-.

hryggspenning, /, rygtag, brydekamp ved livtag, BÃ¥rd 5.

hryggva, (-ða, -ðr; yngre hryggja), bedrøve, gore sorgfuld, nedslået, h. verpld Mark 1, 31, på, es bani, dauði h-ði áðr Líkn 23, Has 28, várt líf h-vir (hann) Has 60; slíkt h-ði hjarta Gd 30, láta sinn h-vask hug Hsv 78 (v. 1.), h-ask PI 36.

hrygna, /, hunlaks (af hrogn, rogn), Pul IV x 1.

Hrymr, m, navn på den jætte, der