staf 532 stand
es s-s Am 12, þrÃr s-ir Ski 36, villask of myrkvan s-f Eg Lv 38, hverskyns s-ir ristnir ok roðnir (vóru à horni) Qudr II 22, ráðnir s-ir, stinnir, stórir HÃ¥vm 142;
— kundskaber, fornir s-ir Vafpr 1. 55, Alv 35; sannir s-ir, sande ord, Sigrdr 14, siaðlausu s-ir, upÃ¥lidelige ord, HÃ¥vm 29, bogstav, upphafs s-ir Pét 1. — Jfr auð-, átt-, folk-, gný-, goll-, her-, hjalm-, hnig-, hó-, Ãveg-, járn-, kyn-, laga-, láð-, leyg-, lóg-, mót-, óð-, ógnar-, seim-, skæ-, veðr-, ætt-; — blund-, bpl-, dreyr-, feikn-, flærð-, hel-, kvein-, lasta-, laun-, leið-, lÃkn-, mein-, orð-(?).
stag, n, skibstov (det der går fra mastetoppen til forstavnen), Pul IV z 5, spenna stpg ESk 12, 10, rýna við s., pludre med, ÞjódA 1, 4, renna rétt á s., lige ud (i retning efter tovet), Valg 6, keyra vefi á s., drive sejlene lige frem, Oisl 1, 15, hrinda rifjum á s., d. s., ESk
12, 14.
stagl, n, stejle, kvelja e-n i s-i Heil 16, pÃndr á s-i Anon (XIII) B 55.
staglútr, adj, ludende som tovet (der går fra mastetoppen tilstavnen), Stefnir 2.
stagstjórnmarr, m, 'hest der styres ved stagstjórn, styrelse ved hjælp af tovfet fra mastetop til forstavn)', skib, Hhund I 29.
staka, (-aða, -at), støde til noget (så at det falder), áflóð s-ar Mhkv 26, s. e-m Rv 14.
stallari, m, staller, Sigv 5, 6. 12, 18.
13, 6, Steinn 2, Ulfr, ESk 13, 5. stalldræpr, adj, slået af frygt (jfr 2.
stallr), vinna mpnnum s-p hjprtu, indjage skræk, Am 2, 12, jofri varat (hjarta) s-t Hl 15 b.
stallhcilagr, adj, 'alter-hellig', hellig ved et (gude) alter, s. staðr Fj 40.
1. stallr, m, 1) egl 'noget som stÃ¥r' og hvorpÃ¥ noget (skal) hvile(r), forhöjning, deraf alter, heiðinn s. ÞvÃðf, s-a vinr, Odin, Eg Ber (jfr dog Arkiv XIX, 110).
— 2) krybbe (dannet af en stensætning), bregða (hesti) af s-i Oddrgr 2, taka (hest) af s-i Hyndl 5. — I kenninger, for noget der hviler pÃ¥, befinder sig pÃ¥ (noget andet), underlag, for arm: bauga s. Oddi 2, heiðis s. Hafg 2, gelmis s. Ht 2, — /or hoved: fjprnis s. ÞQÃsl 7, hattar s. Korm Lv 57, Nkt 21, — for skjold: s. hlifar beys støkkvifura Ód 12, — for skulder: byrðar s. GSúrs 6, — Hrungnis fóta s., hén, bryne, Korm Lv 14 (Hrungner stod pÃ¥ sit stenskjold),
— strandar aurriða s., guld, ESk 13, 10,
— dægra s., himmel, Gd$ 41, — af uvis betydning, Hast 7. — Jfr arn-, baug-, bauga-, byr-, dag-, fald-, flug-, gló-, heið-, hjalm-, hó-, Ãtr-, má-, mið-, mjúk-, orm-, seim-, ský-, vé-.
2. stallr, m, forekommer i det mærkelige udtryk; drepa stall, blive forskrækket, bengils hjarta drapa stall Arn 5, 7, né (hjprtu) drppu stall við rastar falli Þdr 10; jfr stalldræpr. Dette udtryks oprindelse
er det vanskeligt at bestemme; det findes i prosa, i en afvigende form, stall drepr ór hjarta; endnu en tredje udtryksmåde findes: var (hjarta) i stall drepit Sturt 4, 42, der dog måske beror på simpel misforståelse. 1. stallr synes ikke at kunne forklare udtryksmåden.
standa, (stóð, staðinn), 1) stå, befinde sig i oprejst stilling, om levende væsener, mennesker, hér munk s. Hårb 14, s. ber-beinn Hårb 6, jfr 1, s-andi, som man står, Hym 36, s. á tái Reg 21, s. i steins-liki HHj 30, s. i brynju, om den nyfødte sön, Hhund I 6, s. á kvernum Hhund II
2, s. at meginverkum Grott 11, veita lpmðum at s., ævnen til at stå, LU 46, hæfir at s. Harkv 21 (v. i), begn stendr á hlið e-m SI 14, stendrat fast Eg Lv 31, s. við stoð Stefnir 2, njorva nipt á nesi stendr, står = befinder sig, St 25, stóðu vér und vlðum Audun 2, s. und árhjalmi Håk
3, s. à miðjum flokki Sigv 11, 2, stpndum á val Gotna Hamd 30, s. frammi LU 21, s. frammi fyr e-m LU 88, s. fyrir e-m, stÃ¥ foran en (til værn), Qautr II10, s. drengr, stÃ¥ som en mand, Kolb 1,2, — om dyr, Heiðrún, Eikþyrnir stendr G ri 25. 26, VÃð-ófnir stendr Fj 24, oxi stóð fyrir, var der stÃ¥ende, Hym 19, — om andre ting, træer, ask veitk s. Vsp 18, askr s-andi, som den stÃ¥r i sin fulde udstrækning, Vsp 47, ppll stendr á þorpi Hávm 50, stóð mistilteinn vpllum hæri Vsp 31, stendr sul fyrir Hym 12, om træets rødder, priar rætr s. á þrÃa vega Grà 31, jfr rækilundr stendr at miklu trausti Hfr 1, 1, — om huse og hvad dertil hører, sal sÃ¥ s. Vsp 38, jfr 37. 64, bæ spu s. Am 38, hpll s-andi Oddrgr 3, garðr s. Fj 12, Valgrind stendr G ri 22, meðan sólborgar salr stendr, stÃ¥r (er til), Þstf 1, 5, veitk skarð s. ófult St 6, om sø (indsø), sær (v. 1. salr) es und þolli stendr Vsp 20, legir ok grund stóðu LU 31 (jfr et ord som stpðuvatn); — om andet, stiga sÃ¥ s. ESk 6,15, bautar-steinar s. HÃ¥vm 72, Svalinn stendr sólu fyrir, stÃ¥r, j: rejst pÃ¥ kant, G ri 38, jfr Sigrdr 15, brugginn mjpðr stendr, j: i karret, Bdr 7, lofkpstr stendr Arbj 25, láta sverð s. of altári ESk 6, 50, mark stendr i kirkju ESk 6, 34, (prvar) s. i skjpldum ÞjódA 3, 14, (hein) stóð à hausi Haustl 19, Viðris vpndr stendr i Ellu Krm 27; (skip) s. á landi „Danir", hamrar s. Korm Lv 37; om vej, have en vis retning, jptna vegir stóðu HÃ¥vm 106, hvaðan vegir s. Sigsk 19, jfr augu s. til e-s, öjnene rettes mod en, Anon (X) IB 4; om sværd, hvormed nogen gennembores, láta hjpr s. til hjarta Vsp 55, jfr Fafn 1, Sigsk 21, Yt 18, Porf 1, geir hugðak s. gpgnum pik Am 25, jfr (sverð) stendr á e-m, stÃ¥r igennem, gennemborer, GDropl 5, skeyti s. i gpgnum brjóst Lil 45, jfr húsþjófr (ilden) goðkynning à gpgnum stóð (v. 1. sté rigtigere), Yt 27. — 2) om kværnstenen, stÃ¥ stille, hallr s. mun Grott 17, jfr standi kvæði, det være slut med