einst war es, dass G. nahe daran war prt. ind. sg. 1 mit suff. pron. attak jQfrom

%u sterben' Gßr 11¹], [år yas J>ats Sig- en aldre sættak Hrbl 71, afile mino attak

YQi'þr sótte Gjuka Sgl¹). — Über unz vij) orms rn egen Fm 26³; pl. 3. (mit suff.

{d i- und es) s. d. artikel. pron.) Qttomk (hvqttomk R) at diser (_treizten

eske, n. (vgl. norw. øskja, fær. eskja, 5 uns dazu') Hm 28*.

dän. æske, sehwed. ask) gefäss aus eschen- 1. ey, f. (norw. øy, fær. oy, oyggj,

holz; truhe; in: eske-mær. aschwed. 5, adän. ø; ags. ieg, ig, ahd.

eske-mær, f. jung frau welche die truhe ouwa) insel: sg. dat. vask .. i eyjo þeire es

einer vornehmen herr in in Verwahrung Algrøn beiter Hrbl 38, gråtande BqJ) vildr

hat,kammermädchen: sg. acc. Frigg sendi 10 gekk ór eyjo Vkv 31²; acc. fara "Viþres

eskimey sina Fullu til Geirrøfjar Grm 21. grey valgjqrn of ey HHI 13*.

eta (åt; norw. fær. eta, aschwed. æta, 2. ey, adv. (aschwed. adän. ø; got. aiw,

adän.ddtdd\ got. itau, alts. ags. etan, afris. alts. ahd. éo, io, ags. á, ó, afris. å in:

ita, eta, ahd. ezzan) 1) essen, fressen: å-hwedder, nå u.a.) 1) immer: ósnjallr

inf. hr ått kjQt eta HHII 7*, (manna val- 15 maþr hyggsk mono ey lifa, ef hann vij)

bráþer) eta at ^lkrQsom Akv 39*; prs. vig varask Hqv 16\ skala gestr vesa ey

ind. sg. 3. aurr etr iljar Grt 16³; pl. 3. i einom staþ Hqv 35², ey getr kvikr kú

(menn) hlaupe inn, meþan þeir (garmar) Hqv 70², ey sér til gildes gjQf Hqv 145²,

eta Fj 23* 24*; prt. ind. sg. 1. åt ek i ey lyser mqn af mare Vml2*, rant at

hvild .. sildr ok hafra Hrbl 5; sg. 3. åt 20 Oþe ey þreyjande Hdl 48¹, brå nipt Nera

Sifjar verr . . einn mef> qIIo yxn tvá á norþrvega einne feste, ey baj> halda

Hyrnes Hym 15³, einn át (Þórr) oxa, åtta HHI4*, ey vas Helge .. fyrstr i folke

laxa, kråser allar þærs konor skyldo Prk HHI55*, hitt herglQtoþr hyggja téþe,

24³, át vætr Freyja åtta nQttom Þrk 26^s, hvat J>eir i bqjjve báþer SQgþo hrafn ey

at hqlo skær af hugens barre HHI 56*, 25 ok Qrn Br 13*, þeirar synar SQomk ey

hann (Otr) hafþi tekit einn lax ok sat á GþrI24¹, ey vas mér týja meþan vit

árbakkanum ok åt blundandi Bm 12, át tveir lifþom Akv 28³; 2) nicht: ey manne

hann (Sigurþr) Fáfnis hjarta Fm 39 pr 1; f>at veit ₍niemandem ist das beka/runt'

pl. 3. (Helgi) hafþi þar strandhegg, ok átu Vm 55¹, ey svá hqtt foraþ kømr at hqlþa

þar rått HHII4 pr 4; opt. sg. 3. spakr 30 sunom, hveijan þær ór nauþom nema

þétte mér spiller bauga, ef fjQrsega fránan Fj40³. — Vgl. æ u. über das Verhältnis

æte Fm 32*; pl. 3. æte þik ormar Am der beiden formen zu einander Noreen,

21²; part. prt. f. pl. acc. Jm hefr etnar Gramm.² §57, 3 u. anm. 2.

ulfa kråser HHI 38¹; n. sg.nom. vas á Composita: ey-glo, ey-vit.

lege litt steikt etet HHII8⁶; acc. tvau 35 ey-gló, f. ₍die immer glühende', poet.

lær henge at ens tryggva vinar þars ek bezeichnung der sonne: sg. acc. (kalla sol)

hafþa eitt etet Hqv 67*, J>at er SQgn manna, eygló jQtnar Alv 16³.

at Guþrún hefþi etit af Fáfais hjarta Br -eygr, adj. ₍augen habend', in: frán-

20 pr 12; pl. acc. eiskQld ek vil eten eygr, veþr-eygr.

låta Fm 31^s; 2) e. sér eht sich etw. an- 40 eyra, n. (norw. øyra, fær. oyra, aschwed.

essen: prs. ind. sg. 3. grQþogr hair, nema öra, adän. øræ; got. auso, alts. ahd. ora,

geþs vite, etr sér aldrtrega Hqv 20²; ags.éare, afris. åre, år) ohr: sg.dat. kvaþ

3) verzehren: inf. lézt eld eta j(?fra bygþer ristnar (runar) .. á eyra Arvakrs Sd 15²;

HHv IO³; 4) an etw. (eht) nagen: prs. acc. hvat mælte Oþenn .. sjalfr i eyra

ind. sg. 3. sorg etr hjarta Hqv 120⁶; 46 syne? Vm 54*, ey manne þat veit, hvat

5) jmd (ehn) verletzen, schädigen: prs. Jm i árdaga sagþer i eyra syne Vm55²;

ind. pl. 3. þann hal es mik heipta kveþr, pl. dat. enn vare gestr .. eyrom hlýþer

þann eta mein heldr an mik Hqv 151*. Hqv 7³, at eyrom Freys montu æ vesa

etja (atta; norw. etja; got. atjan in: Ls 44³; acc. þar's mér ulf9, vQn es eyro

fra-atjan, ahd. azzen, ezzen) eigentl. essen 50 sék Fm 35*.

machen, zum essen od. beis sen antreiben, Compositum: eyra-rúna.

daher hetzen (vom hunde) und überhpt eyra-rúna, f. (vgl. ahd. ör-nino, m.

jmd (ehm) aufreizen oder anspornen: ₍auricularius') frau die jmd in die