Guþrimar - hvQt, f. ,Gudruns auf reixung', name eines gedicktes: nom. Ghv üb.
Guþrúnar - kyiþa, f. das lied von Gudrun: sg.nom. Gþrlub. Gþrlliib.; dat. svá segir í Guþrunarkviþu inni fornu Br 20 pr 5.
gýgr, f. (norw. gygr, adän. gyg) riesin, riesemoeib: sg.nom. en fylva gýgr (Sin-rnara) Fj 29*, finna þeir (sendimenn åsa) i helli nQkkorum hvar gýgr sat, hon nefn-diz I>Qkk FM5*Wr, (Brynhildr) fór um tun, þar er gýgr nQkkur bjó Hir 5, gýgr kvaf) Hir 4 üb., (mit suffig. art.) gýgrin kvaþ Hir 5; voc. søkkstu nu, gýgr! Hir 14*Nß; gen. sló hQrpo gýgjar hirþer, glafjr Eggþér Vsp 422, hvé sá bQrn of gat enn haldne JQtonn, es hann hafþet gýgjar gaman? Vm 32*, gýgjar grøte (d. i. fór) Hym 142, (runar kvaf) ristnar) á gýgjar brjoste Sd 17*Vs, gýgjar bróþor Hjalm-gunnar Hir 8*F, søkksk, gygjar kyn! ((sprössling der riesin', jiesentochter') Hir 14*; dat. hann (Agnarr) eir bQrn vif> gýgi i hellinum Grm 17; acc. gufún finna gýgi i helli nQkkorum er Þaukt nefn-diz FM51.
gylfe, m. fürst, könig: sg. gen. gQfokt liþ gylf a HHI 51*; acc. fjann (Starkaf)) sák gylfa grimmúþgastan HHII 19*. — Als eigenname FM1*.
gylla (ld; norw. fær. aschwed. gylla, adän. gylde; ags. gyldan, ahd. gulden in: uhar-gulden) vergolden: part. prt. m. sg. dat. mef) gyldom kalke Alcv362; pl. dat. af gyldom stQfnom AJcv 52; f. pl. nom. gyldar grímor GþrII16*.
Compositum des part. prt.: silfr -gyldr.
gyrja (gurþa; norw. gyrja (eine weiche masse durch druck emportreiben', gyrja, f. (moder', (schlämm') besudeln(?): prt. ind. sg. 3. nú es sagt, mær! hvaþan serkr gurþesk (hy. sakar gørf)6sk B) HHII85; vgl. Halfs s. c. 5 (Bugge, Norr. skr. 7*z): monk senda f)ér sveiþanda spjót þats gyrja mon graner þinar.
gyrja (rf>; norw. gyrda, fær. gyrða, aschwed. giurþa, adän. gjørde; alts. gur-dian, ags. gyrdan, ahd. gurten; vgl. got. gaírdan in: bi-gaírdan) umgürten: part. prt. m. pl. nom. liþar .. skQlmom gyrþer Gþr II20 G.
gyÞja, f. priesterin: sg.nom. hykk at (móþer þín) hete Hlédís gyþja Hdl 13*. — Ableitung von gof>e, m. {priester' (g0t. gudja).
5 gaér, adv. (nur in der Verbindung í gær u. á gær; norw. i gaar, fær. í gjár, aschwed. i gar, dän. i går; vgl. got. gistra-dagis tmorgen', ags. gistran dæg, ahd. gesteron) 1) i gær gestern: vasa f>at nú né i gær 10 Hm 2*; gær á morgon (d. i. á gær morgon) gestern morgen: vaska fjarre . . gær á morgon grams aldrlokom HHH112; 2) i gær morgen: góþs fengom tirar, f>ot nu eþa i gær deyjom (lies: deyem) Hm 30* 15 (vgl. Bugge st. undAarb. 1869 s. 2 73fg.; KG, Aarb. 1867 s. 160 ff.). ' gæta (tt; norw. gjæta, fær. gæta, aschwed. gäta; vgl. ags. ge-eahtian, afris. achtia, alts. ahd. ahton) 1) wache halten: prt. 20 ind. sg. 3. fugl mikill sat á húsinu ok gætti HHv 5pr 6; 2) etw. (ehs) bewachen, hüten: inf. hesta gæta HHII38*, gæta varf) (Kostbera) tungo i gorna báf>a Am 9 * (s. gómr); prt. ind. pl. 3. (bQrn Jræls) 25 geita gætto Bþ 121; 3) gætask ehs sich sorge machen wegen etw.: prt. ind. sg. 3. gættesk þess GlaumvQr, at være grand svefna Am 202; sich etw. angelegen sein lassen: prt. ind. sg. 3. gættesk þess HQgne 30 . . at árna ánaufjgom, at undan genge Am 60*; 4) gætask of eht etw. beraten: prt. ind. ph 3. gengo regen q11 á røkstola, ginnheilog gof), ok of f>at gættosk Vsp 62 92 232 252. 35 -gsfete, n. in: á-gæte.
gætenn, adj. (norw. gjæten) achtsam, vorsichtig: m. sg. nom. at hyggjande sinne skylet maf>r hrøsenn vesa, heldr gætenn at geþe Hqv 62, gætenn ok geymenn skyle 40 gumna hverr Hqv 65* (nur in papierhss.). gséter, m. hüter: sg. acc. gýgjar gæte Hym 142A (Schreibfehler statt grøte). Compositum: hver - gæter. -gø§tr, adj. in: á-gætr. 45 gætte, n. türpfosten: sg. dat. hurþ vas á gætte Bþ 22, hringr vas i gætte Bp 26*; acc. (Sigurþr) fann f>at (bœli Fáfnis) opit ok hurþir af járni ok gætti Fm 44 pr 2. — Vgl. gQtt.
50 gøgn (nur in der Verbindung i gøgn; norw. i gjen, aschwed. adän. igen; alts. an-gegin, ahd. in-gagan) adv. u. praep. 1) adv. dafür, als ersat%: gråt at gamne