mætte . . á horskom hal hendr of leggja Br 4*, ilt's blauþom hal brauter kenna Hm 14*; acc. þann hal es mik heipta kveþr, þann eta mein heidr an mik Hqv 151*; pl. nom. upp lita skalattu i orrosto .. siþr þik of heille haler Hqv 128*, beiþ þengell unz þinig kvQmo haler hundmarger or Heþenseyjo HHI23*, þann (sal) hafa horsker haler of gQrvan Fm 42*, haler (vQro) Qlreifer Hm 18*, svå sløngjjom vit snúþga steine, hqfga halle, at haler tóko Grt 12*; acc. mQrg es góþ mær, ef gQrva kannar, hugbrigþ viþ hale Hqv 1012, tvaa þu litr á tae standa hróþrfúsa hale Bm 21*, aþra feide hQrgefn hale, an (Yggr) hafa vilde Fm 43*, þat ræþk þér þriþja, at þú þinge á deilet viþ heimska hale Sd 242, ef þú sakar deiler viþ hugfulla hale Sd312; 2) herr: sg.nom. hair es heima hverr Hqv 362 372; 3) mensch: pl. nom. troþa haier helveg Vsp 52*, mono haler aller heimstQþ ryþja Vsp 562, hinig (i Niflhel) deyja ór heljo haler Vm 436, (viþ) kalla hliþþang haler Alv 282. — Als eigenname Bþ242.
hals, m. (norw. aschwed. adän. hals, fær. hálsur; got. alts. afris. ahd. hals, ags. heals) 1) hals: sg. nom. hals hvitare hreinne mjQllo Bf 28*; acc. en þriþja .. varþe hvitan hals Vølundar Vkv 3*, hitti Sigrun hann (Helga) ok rann á håls honum ok kysti hann HHII 12 pr 9, (Gunnarr) of hals kono hendr of lagþe Sg 422, (Guþrun) skar á hals báþa (sveina) Am 742; dat. hQfoþ hQggva monk þér halse af Skm 23*, herþaklett drepk þór halse af Ls 57*, dukr vas á halse Bp 16*, (fell) buþlungr sås vas baztr i heime ok hildingom á halse stóþ HH II285, (Brynhildr) hratt af halse hveim þar sér Sg 44*; 2) xipfel am segel: pl. gen. hverjar 'o meyjar es at mune gråta ok á himen verpa halsa skautom? Bdr 12* (vgl. skaut). Composita: hals-men; gag-hals. halsa* (aþ; norw. halsa, adän. halse; alts. helsian, ahd. halsen, halson) umhalsen, umarmen: prt. ind. sg. 1. ek hals-af>a herja stille, jQfor óneisan eino sinne Gpr III4*; sg. 2. legg munn viþ gi'Qn, sem halsaþer heilan stille Gßr 112*.
hals-men, n. (alts. hals-meni, ags. heals-mene) halsschmuck, halsband: pl. dat. Guþrún . . hlaþen halsmenjom
Am 43*, gødde okr Grimhildr golle ok halsmenjom Am 68*.
lialtr, adj. (norw. dän. halt, aschwed. halter; got. halts, alts. afris. halt, ags. 5 healt, ahd. hÚ7)lahm: m. sg.nom. haltr ríþr hrosse Hqv 71*, svá's friþr kvenna þeira es flått hyggja, sem .. skyle haltr henda hrein i þáfjalle Hqv 895. hamalt, adv. in keilförmiger schlacht-10 ordnung: þeir sigr hafa es sea kunno hjQrleiks hvater ej>a hamalt fylkja Bm 23*.
hamarr, m. (norw. fær. aschwed. hamar, adän. hammer; alts. hamur, ags. hamor, afris. hamer, ahd. hamar) 1) hammer: IB sg. gen. vreiþr vas þá Yingþórr, es vaknare ok sins hamars of saknaþe Þrk 12, hón (jQtna syster) skell of hlaut fyr skillinga, en hQgg hamars fyr hringa fjQlþ f rk 32*; dat. ulfe hæra hykk þik øpa 20 mono, ef þú hlýtr af hamre hQgg Hrbl 121, hamre kniþe (Þórr) hQfjall skarar ofljótt ofan ulfs hnitbróþor Hym 24*, lifa ætlak mér langan aldr, þóttu høter hamre mér Ls 622, qss's stolenn hamre ßrk 2*. 25 sva kvam Óþens sunr endr at hamre ßrk 325, hann (Yølundr) slo hamre Vkv 20*; acc. mont mér, Freyja! fjaþrhams lea, ef minn hamar mættak hitta? ßrk 3* hefr Hlórriþa hamar of folgenn? ßrk 6*, ek 30 h.ef Hlórriþa hamar of folgenn ßrk 7* Þrymr hefr hamar ßrk IO2, of þat réþo riker tivar, hvé Hlórriþa hamar of søtte ßrk 13*, þegar mono jQtnar ásgarþ bua, nema þinn hamar þér of heimter ßrk17* 35 bereþ inn hamar brúþe at vigja ßrk 302, hló Hlórriþa hugr i brjóste, es harþ-hugaþr hamar of þekþe ßrk 312; 2) feisen-klippe: pl. dat. hQmrom Bml7*E.
Composita: Hamars - heimt; þrúþ -40 hamarr.
* Hamars - lieimt, f. (die heimholung des hammers', name eines gedicktes: nom. ßrk üb. (pap.hss.).
hamask (aþ; norw. hamast; vgl. got. 45 ham on in: ga-hamon u. a.) sich verwandeln in etw. (i eht oder i eho?): part. prt. n. sg. acc. Fránmarr jarl hafþi hamaz i arnar liki HHv 5 pr 9.
hamingja, f. schutxgeist (BKeyser, 50 Saml. afh. 308fg.; Grimm,Myth*11,730. III, 266): pl. nom. hamingjor einar þærs (meyjar MQgþrases) i heime ero, f>ó þær meþ jQtnom alask Vm49*.