Ort 29, hann (Mýsingr) haþ þær mala mál-vinr, m. (fær. mál-vinur) freund lengr Grt 31, baþ hann (Fróþe) enn meyjar, der xu vertraulicher unterredung geneigt at mala skyldo Grt 3*; imper.pl. 1. auþ ist: sg.voc. málvinr manna (Fróþe) Grt 8²; mQlom Fróþa, mQlom alsælan, fjQlþ mQlom gen. saknak i sesse ok i sæingo mins mál-fear á fegenslúþre Grt 5^1,2, mQlom enn 5 vinar (Sigvarþar) Gßr 119*. framarr Grt 21* 22¹; prt. ind. sg. 3. _vsu man, n. (aschwed. man) 1) collect. náttúra fylgþi kvernunum, at þat mólz á sklaven, leibeigene: sg.nom. Fróþa man er sá mælti fyrir er mol Grt 19, mol mins flest sofnaþe Grt 4²; dat. mane monk fQþor mær ramlega Grt 21¹; pl. 3. áþr þik hugga, mætom ágætom Am 66*, þær létti kvæþinu, mólu þær (Fenja ok Menja). 10 'o at Fróþa .. mQtkar moyjar at mane her á hendr Fróþa Grt 25, jþær mólu litla hafþar Grt 1 *, nú erom komnar til konungs hríþ, áþr niþr sukku skipin Grt 31, molo husa miskunnlausar ok at mane hafþar meyjar, megens kostoþo Grt 23¹; opt. Grt 16²; acc. vastat., Fróþe! fullspakr of sg. 3. ne møle svá mær bei'grisa, ef vissem þik .. es man keypter Grt 8²; 2) magd, vit(?) vætr til hennar Grt 10*; part. 15 sklavin: hefr Qtol augo Ylfinga man HH prt. n. sg.nom. þá's vel malet Grt 5*; II 4¹; 3) maid, jung fr au: sg.nom. acc. malet hefk fyr mik Grt 17², malet hQþungar hverrar leitaþe mér et horska liQfom, Fróþe! sem munr of hvatte Grt man (Billings mær) Hqv 101⁵, þat kann 24*; malask gemahlen werden: prt. ind. ek et sjautjánda, at mik mon seint firrask sg.3. mólz Grt 19 (s.o.). 20 et manunga man Hqv 162², mær's mér Compositum des part. prt.: full-malenn. tíþare an man manne hveim ungom i årmål-får, adj. mit eingelegten orna- daga Slem 7¹; gen. (skal) like leyfa ens menten verziert (vom Schwerte): m. sg. ljosa mans Hqv 91*, þat kann ek et sex-acc. sér þu þenna mæke, mær! mjóvan, tanda, ef ek vil ens svinna mans hafa málfán Skm 23¹ 25ⁱ, seggr enn suþréne 25 geþ alt ok gaman Hqv 161segþu þat, lagþe sverþ nøkkvit, mæke málfán, á meþal hirþer! .. hvé ek at andspille komomk þeira Sg 4². — Vgl. ags. mál-sweord, ens unga mans (Gerþar) fyr greyjom sweord fýrmælum fág (Bugge, Beitr. 22,131). Gymes Slcm 11 *, (knQttom) margs at freista, malmr, m. (norw. adän. malm, feer. mans at kosta Hrbl40; dat. (heyre) ásliþar, málmur, aschwed. malmber; vgl. got. 30 hvé ek fyrbýþ, hvé ek fyrbanna manna malma, ags. mealm, alts. ahd. melm) glaum mane, manna nyt mane Skm 34⁵-^G;

1) metall: sg.nom. tre ok allr malmr acc. (skal) myrkre viþ man spjalla Hqv 81², grétu Baldr FM5⁵; dat. þeir hafa veþjat nær åpne skaltu, Oþenn! koma, ef þú vilt Yála malme (um ₍ivelsches metall', d.i. fer mæla man Hqv 97², at ósQtt minne gold) Ottarr unge ok Angantýr Hdl 9¹, 35 skaltu þat et unga man hafa Alv 6 *, eiga gótt's at ráþa Rinar malme (₍metall des viljak heidr an án vesa þat et mjallhvita Bheins', d.i. gold) Sg 16*, skQp lét hón man Alv 7*, liarjmþekt man (Brynhilde) (Guþrún) vaxa, en skiran malm (₍glän- Heimer féþer Grp 27*, (Grimhildr) mon xendes metall', d.i. gold) vaþa Akv 42*; bjóþa þér bjarthaddat man, dóttor sina

2) metallene Waffe, schwert: sg.nom. 40 Grp 33*.

malmr hringvare{>r Sg 67¹. Composita: (1) fóstr-man; (3) man-Compositum: rog-malmr. kynne, man-ungr, man-vél. *mál-rúm, n. zeit od. gelegenheit zum * måna-salr, m. ₍mondessaal', poet. besprechen: sg. acc. mart sagþa ek, mundak xeichnung des himmels: sg. acc. þær fleira, ef meirr mjQtoþr málrúm gæfe Sg70². 45 (norner) of greiddo gollen simo ok und

mål-runar, f. pl. runen deren zauber- mánasal miþjan festo HHI 3*.

kraft jmd zum reden geschickt macht: måne, m. (norw. maane, fær. måni,

acc. málrúnar skaltu kunna, ef þú vill aschived. mane, adän. måne; got. mena,

at mange þér heiptom gjalde harm Sd li¹, alts. ahd. máno, ags. mona, afris. mona)

vQn sé su vætr vers ok barna, es þik, 50 mond: sg. nom. mane né visse, hvat

Guþrún! gráts of beidde ok f>er i morgon megens åtte Vsp 5*, hvaþan måne of kvam

mål runar gaf (₍dich veranlasste dass du sås ferr menn yfer? Vm22*, hverso måne

zu reden begannst') GþrI22*. heiter, sås menn sea, heime hverjom i?