cn þú til mins munar Fj 502; pl. dat. standet þér mein fyr munom Gg 152, þeyge vit niQttom viþ munom vinna Od 21*; 3) person, der sieh die neigung zuwendet, geliebte: sg. gen. þat ek þá 5 reynda, es ek i reyre sat ok vættak mins munar Hqv 952; 4) vergnügen, freude, lust: sg. gen. vel skolom drekka dýrar veigar, þót mist liafem munar ok landa HH II452, f>at alt of beif)k ein missere, 10 svát mér mange munar leitaþe Gþrll*; dat. hverjar 'o meyjar es at mune (tnach herzenslust') gråta? Bdr 123 (anders FJ %. st.), drógo þeir (Hamþér ok SQrle) ór skíþe skiþeisarn, mækes eggjar iö at mun flagþe Hml52; 5) sinnes art: pl. dat. maþr hverr lifer at munom sinom Od 323 (anders Bugge, Fhv. 428h); 6) gemüt, seele: sg.gen. þat munde þá þjóþkunt vesa mQrgom manne at munar 20 stríþe (zur bekümmerung des gemüt s' Sg 38b; dat. lek mér meirr i mun meiþmar þiggja Sg 392 (5. leika, 4)\ 7) sachevon bedeutung: sg. gen. segþu mér þat, Skirner! .. hvat þú árnaþer i jQtonheima þins eþa 25 mins munar (was für dich od. für mich von ivichtigkeit ist' Skm 41*; dat. (Guþrun) sagþe mun fleira (um ein bedeutendes mehr' Am 44*.

Composita: munar-heimr, munar - 30 lauss, mun-gát, mun-ráþ, mun-úþ; feþr-muner. * mun - ráf), n. plan an dem jmd seine freude hat, lieblingswunsch: sg. acc. hefk mins fQþor munráþ brotet HHII 15*. 35

mun-úþ, mun-ug-þ {d.i. mun-hugþ; zur form s. Bugge, Beitr. 13, 508), f. 1) Zuneigung, liebe: sg. nom. mik Atle kvaþ eige myndo lýte ráþa né iQst gørva, en sliks skyle synja aldre inaþr fyr annan, 40 þars munúþ deiler Od 22*; acc. ósnotr maþr ef eignask getr fé eþa fljóþs munugþ, metnaþr hQnom þroask, en manvit aldrege Hqv 792; 2) gegenständ der Zuneigung, liebling: sg. acc. eitt vas at angre Ylfinga 45 nif) ok þeire meyjo es munúþ fødde HH I52 (vgl. jedoch Bugge, Helgedigt. s. 83).

muþr, m. {norw. munn, fær. muður, munnur, aschived. munder, adän. mund; got. munþs, alts. afris. müth, ags. múö, 50 ahd. mund) mund: sg.gen. mæler þú at rnunz ráþe (wie es dir in dm mund kommt, ohne Überlegung' Hrbl 124; dat. feigom

munne mæltak mina forna stafe Vm 55*, fm hefr .. opt sqr sogen meþ svqIoiu munne HHI38*, bjQrn hugþak inn komenn^. . munne (munn B) oss mQrg heff>e Am 16 *; acc. Hymes meyjar liQfþo þik atJilandtroge ok þér i munn migo Ls 34*, målsak man-vits sé þér á munn ok hjarta gnoga of gefet Og 14*, hann (Sigurþr) brann ok brå fingrinum i munn sér Fm 31 pr 4, legg munn viþ grQn GþrI123 rata munn (die spitze des bohrers) létomk rums of få ok of grjot gnaga Hqv 104*.

mylenn, m. (der feurige' (?), poet. bezeichnung des mondes: sg. nom. måne heiter meþ mQnnom, en mylenn mef) goþom Alv 14*.

mynne, n. (norw. mynne; aschwed. mynne in: a-mynne; vgl. fær. munni, m., adän. munde, ags. múða, afris. mutha) mündung (eines meerbusens): sg. dat. Jm vast, håla! fyr hildings skipom ok lått i fjarþar mynne fyrer HHv 18 \

1. myrkr, n. (norw. aschwed. myrker, fær. myrkur, adän. mørk; ags. myrce) finsternis, dunkelheit: sg. dat. i vinde skal viþ hQggva, veþre á sjó roa, myrkre viþ man spjalla Hqv 812.

Composita: myrk-riþa; nått-myrkr.

2. myrkr, adj. (norw. ni yrk, fær. myrkur, aschwed. myrker, dän. mørk; alts. mirci, ags. myrce) dunkel: m.sg. acc. myrkvan .. visan vafrloga Skm 8* 9*, (Jarl) reif) meirr þaþan myrkvan viþ Bp 37*, meyjar fýstosk á myrkvan vif) Vkv 4*, sende Atle Qro sina of myrkvan vif) min at freista Od232; n. sg.nom. myrkt es utQ Skm 10*.

Composita: myrk-vifjr; nif)-myrkr. myrk-riþa, f. frau die im dunkeln umherreitet, zauberin: pl. acc. miklar manvélar ek haffm viþ myrkriþor, f)ás ek vélta f)ær frå verom Hrbl5§. ^

myrkve, m. finsternis, dunkelheit: sg. dat. var sem hann (Sigurþr) riþi i mvrkva FH25.

myrk-viþr, m. dunkler wald: sg. acc. meyjar flugo sunnan myrkviþ i gøgnom Vkv 1*. — Als ortsname Ls 42* u.ö. (s. das register).

mfrr, f. (norw. aschwed. adän. myr, fær. myri; vgl. ags. mor, m., ahd. muor, n.) moor, sump f: sg. acc. leiddo þá mey (Herkjo) i mýre fúla Gpr III 10*,