eigi matgófn', ok þó lætr hann handtaka þann mann er eigi vildu hundar á ráþa Orm 26, alfrQþoll lýser of alla daga, ok þeyge at minom munom Skm 44, lQng es fyr . . ef þat verþr at þú f)inn vilja bíþr, 5 ok skeikar f)ó Skuldar at skQpom Og 4*, bróþor minn hefr fm benjaþan, ok veldk f)6 sjalfr sumo Fm 254, gengo aller — ok þó ýmser af heilom hug — hana at let ja Sg 442, enn erof) óbiiner, ok hQfom 10 einn feldan ((ihr seid noch unvorbereitet, wir dagegen haben bereits einen von euren leiden getötet') Am 41*; S) der zweite satz gibt an, was die handlung des ersten zur folge hat: herf>aklett drepk 15 f)ér halse af, ok verþr þá f)ino fjQrve of faret Ls 574, leysegaldr lætk f>ér fyr legg of kveþenn, ok støkr þá låss af limom Og IO4, annarr (garmr) of nætr sefr, en annarr of daga, ok kømsk f)á vætr, ef f)á 2Q kvam Fj 224, niþr sukku skipin, ok var f>ar eptir svelgr i hafinu, er særinn fellr i kvernaraugat Ort 32; e) der zweite satz enthält ein urteil über das im ersten erzählte faktum: hefr fm f>ar bQrn of boret, 2& ok hugþak þat args aþal Ls 236, vitka like fórtu verþjóþ yfer, ok hugþak þat args aþal Ls 244, Sigurþr vá at Fáfni, ok er þat meira vert en alt riki Gunnars konungs FH31; C) die beiden sätze stehen nur 30 in chronol. Zusammenhang, indem sie zwei gleichzeitige oder kurz nach einander eintretende begebnisse mitteilen: þá kná Høner hlaut vif> kjósa .. ok burer byggva brøfjra Tveggja vindheim víþan 35 Vsp 63*, vas f>ar at kvelde of komet snimma ok fyr jQtna q1 fram boret ßrk 242, varf) þá skrækr mikill ok fylgf)i brestr FM 610, jarlinn réf> at meyjar var syn jat, ok fór Atli heim HHv 10, f>ar var orrosta 40 mikil ok fekk þar Helgi banasár HHv 35 prl, leitk f)ik of sinn fyrr á langskipom, þás f)ú bygþer blóþga stafna ok úrsvalar unner léko HH 1112*, lægþi storminn ok kómu þeir heilir til lands HHII 16 pr 5, 45 f>ar var orrosta mikil ok fellu allir Granmars synir HHII 16 pr 15, kveþk grams þinig grænask vaner, es á asklimom erner sitja ok drifr drótt q11 draumfnnga til HH II495, Borghildr bar annat horn SinfjQtla 50 ok baf) drekka, ok for alt sem fyrr Sf 14, (Sigmundr) kom at firf)i einum . . ok var þar skip eitt litit Sfl9, numen ero frøf)e
ok em braut þaþan buenn at ríþa Orp 182, Sigurþr hljóp ór grQÜnni ok sá þá hvárr annan Fm 7, BilrQst brotnar, es þeir á brú fara, ok svima i móþo marer Fm 154, tQr flugo tresk i gøgnom ok gullo vif) gæss i túne OþrI15*, kvQþo viþ kalkar i vq ok gullo vif) gæss i tune Sg 294, vitoma á moldo menn in sælle, meþan fjórer vér folke í'Qþom ok så enn hunske herbaldr lifer Sg 18*, vas vig veget vQlsko sverþe ok borg broten Od 172; drei durch ok verbundene sätze (polysyndeton): var þeim félQgum visat fyrst i gestahús til herbergis, ok var einn stoll at sitja å, ok sat Þórr f>ar FM61*14, þeir viku at landi ok gekk karl á skip ok lægf>i f)á veþrit Rm 18 pr 1; rj) andere Verbindungen; (ok verknüpft zwei bedingungssätze): reine monk þér þykkja, ef þú reyna knátt ok stígak land af lege HHv 212; (ok vor einem befehls-satze, mit dem der sprechende sich selber unterbricht und seine rede schliesst): hót f)in hræþomk etke lyf — ok haldef) heim heþan Rm 94; (ok ein citat einführend): Hár segir, at hann (Gylfi) komi eigi heill út, ef hann er fróþari, ok 1 stattu fram, meþan f)ú fregn, sitja skal sås seger' FM12; (ok pleonastisch): þat kann ek et sétta, ef mik særer þegn á rótom rás viþar: ok þann hal, es mik heipta kveþr, f>ann eta mein heidr an mik Ilqv 151 *, er þeir kómu upp á fjall, ok sá á Sváva-land landsbruna HHv5pr2, er hjartblóf) Fáfnis kom á tungu honum (Sigurþi), ok skilþi hann fugls í'Qdd Fm 31 pr 5; f) ok leitet eine selbständige periode ein, um den eintritt eines neuen moments in der erzählung oder rede zu bezeichnen (häufig am strophenanfang): ok nær morne, es ek vas enn of komenn, þá vas saldrótt of sofen Hqv 1001, ok enn jQtonn of afrende .. vif) fór sente Hym 29l, ok hann (fórr) f)at orf)a alz fyrst of kvaf) ßrk2l, ok enn segir (Heimdallr) i sjálfum Heim-dallargaldri FM 31, ok f)á er Þórr kom á mif)ja ána, óx áin FM 64, ok þar af stundo or Stafnsnese beit prúþ skriþo HHI24L, ok f)ér, buþlungr! samer bæf>e vel HH I58L, ok enn it þriþja sinn bar hon (Borghildr) honum (SinfjQtla) hornit Sf 14, ok enn kvaf) hann Rm 13 prl F, ok mer Atle f>at einne sagþe Sg 37% ok lét gamlan .. Hjalmgunnar næst heljar ganga Hir 81F,