gQrva Am 73*; prt. ind. sg. 1. fjQlþ ek of 2. -rifr, adj. (die rippen betreffend'; reynda regen Vm 32 442 462 482 502 in: svang-rifr.
522 542; pl. 1. varþa VQn lyge, es vér Rígs-m^l, n.pl. das lied von Rigr: of reyndom Am 873; 2) erfahren, kennen nom. Rßüb. (papierhss.). lernen: prs. ind. sg. 2. á mono þér iþrar, 5 Rigs-Jula, f. das gedieht von Rigr: ef fm alt reyner Am 652, glaþa mon þik sg.nom. Rßüb.
minzt, ef gQrva reyner Am 753; prt. rike, n. (norw. aschwed.- rike, fær. ind. sg. 1. f>at ek f)á reynda, es ek i reyre riki, adän. riki, rikæ; got. reiki, alts. sat ok vættak mins munar Hqv 95*, f>á riki, afris. rike, ags. rice, ahd. rihhi) ek f>at reynda, es et ráþspaka teygþak á 10 1) macht, gewalt, herrschaft: sg. dat. flærþer fljóþ Hqv 1013; part.prt. n. sg. roa nQmo rike ((mit macht, gewaltig') acc. reynt liefk fyrr brattan Am 562; Am 34*, f>eir af rike (gewaltig') rinna 3) durch prüfung bewähren: prt. ind. léto Svipoþ ok Sveggjoþ Sólheima til HH sg.3.])2L reynde f>at, es riþet hafþe móf>- 1491; acc. rike sitt skyle ráþsnotra ogr á vit min at biþja, hvé herglQtoþr 15 hverr i hófe hafa Hqv 641, hverr (hon, hafþe fyrre eiþom haldet vif) ungan gram d. i. MenglQf>) hér ræþr — ok rike hefr Rr 191; part.prt. m. sg. nom. (leyfa skal) — eign ok auþsQlom Fj 73 83; 2) reich, mæke es reyndr es Hqv 802; n. sg. nom. königreich: sg. gen. fór Sigmundr f>á suþr þat es þá reynt, es fm at runom spyrr ..: i Frakkland til f)ess rikis er hann åtti f>ar þá hefr hann bazt, ef hann þeger Hqv 20 Sf26; dat. Sigmundr . . dvalfnz lengi i 781; reynask sich bewähren: inf. rQskr DanmQrk i riki Borghildar Sf 24; 3) an-monk þér reynask Am 562. sehen, rühm: sg. nom. Sigurþr vá at
reynd, f. (norw. røynd, fær. roynd) Fáfni, ok er f>at meira vert en alt riki bestätigung; Wahrheit, Wirklichkeit: sg. Gunnars FH32; dat. þeir (langviner) gen. (adv.) reyndar in Wirklichkeit, tat- 25 meþ rike fara heiler hildar til, heiler hilde sächlich: (Oþenn) lauk mik skjQldom i frå Hqv 1563. Skatalunde rauþom ok hvitom reyndar Compositum (1): of-rike. svæfþa Hir 92Nþ. rik-menne, n. coli, angesehene, vor-
reyrr, m. (nonv. røyr, f. n., aschwed. nehme leute: sg. dat. vas þer þat skapat, rör,/., dän. rør, n.; got. raus, ahd. ror, n.) 30 at f)ii at róge rikmenne vast HHII20*. rohr: sg.dat. þat ek þá roynda, es ek i ríkr, adj. (norw. rik, fær. rikur, aschwed. réyre sat Hqv 95*. riker, adän. rikær; got. reiks, alts. riki,
rif, n. (norw. fær. riv, aschwed. rif, ags. rice, afris. rike, ahd. rihhi) mächtig, adän. riv, rev, ags. afris. rib, ahd. rippi) kräftig, gewaltig, herrlich: m. sg.nom. rippe: pl. gen. rifja rétte es fm mont, 36 Hundingr (Granmarr) hét rikr konungr rekr! faa, ef fm mér i krummor kømr HHII3. 12prl, (sw.) kømr enn rike at HHv 223. regen dorn e Vsp 65*, Atle en n rike Akv 311;
rifa (reif; norw. aschwed. riva, fær. voc. rikr rógapaldr (Helge)! HHv 62, hvat liva, adän. ri væ; afris. riva) 1) %er- montu, rikr (Gunnarr)! vinna vif) Huna reissen, zerbrechen: prt.ind.pl. 3. (Gjúk- 40 harmbrQgþom? Akv 163; gen. riks þjóþ-ungar) rifo kjQl halfan Am 342) aus- konungs (Gripes) Orp 26*; dat. (Bryn-reissen: part. prt. m. pl. nom. (teinar) hildr) mon rikjom f)ér runar kenna Orp rifner mef) rótom Oþr II413. 17*, (sw.) jQrmunrekk inum rikja Ohv 6;
-rifjaþr, adj. mit rippen versehen; pl. nom. riker tivar Þrk 133 Bdr 13, niþj-in: kald-rifjaþr. 45 arge hvQtto Gunnar né nQungr annarr, rýn-
rifna (aþ; norw. fær. rivna, aschwed. endr né ráþendr né þeirs liker VQro Akv 92, rifna, dän. revne) in stücke gehen, %er- riker 'o komner Hm 193; f. sg.nom. rik brechen: prs. ind.pl. 3. steinar rifna HH brúþr (Brynhildr) Orp491, (sw.) en rikja 112*; prt. ind. sg. 3. vinfereil valr rifn- mær (Sigrun) HHI582; dat. (Gunnarr) af)e Hym 32*. 50 rikre (Guþrúno) r^þ sagþe Am 62*; n. sg.
1. rifr, m. (norw. riv) webebaum: acc. (adv.) rikt (gewaltig') gól Odrún sg. gen. maf>r telgþe f)ar meiþ til rifjar Od 63; pl. nom. verþat svá rik skQp, at Rþl52. Regenn skyle mitt ban or j) bera Fm 391;