svan - hvitr, adj. weiss wie ein seliioan: f. sg. nom. Qnnor (mær) vas svanhvít Vkv 3*. — Als eigenname Vkv 8. 11. 13. 62.
svanr, m. {norw. svana, f., fær. svamir, aschwed.svan, dän.svane; ags. swan, swon, alts. ahd. swan, m., swana, f.) schwan: pl.gen. ulfa þytr þóttomk illr vesa hjá SQngve svana FM 2l*; acc. hón (Þóra) mer at gamne gollbókaþe sale sufjrøna ok svane danska Opr II 152.
Composita: svan-fjQþr, svan-hvitr. svar, n. (nonu. fær. aschwed. dän. svar; ags. swaru, f. in: and-swaru) antwort; in: and-svar.
svara (af>; norw. fær. aschwed. svara, adän. svaræ; ags. swarian in: and-swarian) antworten: inf. skamt mon nu mål okkat, es fm vill skøtingo einne svara Hrbl 143 A, þar vas sundvQrþr sås svara kunne HHI 34*; prs. ind. sg. 2. skamt mon nu mal okkat, alz fm mér skøtingo einne svarar Hrbl 143; sg. 3. hon (Gná, ^Qkk) svarar: FM 410 5*1, HjQrvarþr svarar, at hann mundi fá liþ Helga HHv 11 pr 1, hann (Hnikarr, Sigurþr) svarar Rm 18 Ub. Vs. Sd21üb.Vs, Brynhildr svarar: FH3*; prt. ind. sg. 3. hann svaraþi (svarar?) Hrbl 2üb.R, Hagall svaraþi ok kvaf): HHII3 prl, SinfjQtli . . svaraþi, ok er þat enn ritat HHII16 pr 11, Reginp svaraþi: Rm 17 üb., hann (Sigurþr) svaraþi: Sd 1 üb., svaraþe HQgne sinne eino OþrlllO *, HQgne svaraþe, hugþe gótt nQnom: Am 32 *, svaraþe enn sundrméþre (Erpr) Hm 13*.
svare, m. (got. swara in: ufar-swara) schwör er; in: mein-svare.
svárr, adj. (norw. svær, aschwed. adän. svar; got. swérs, alts. ahd. swår, ags. swær, swár) 1) schwer, drückend, schmerzlich: m. sg. acc. ek mon segja Jjér sváran súsbreka ok tvinnan trega Skm 29*; compar. n. pl. gen. svárra såra sákat Ohv 11*; 2) mächtig, gewaltig: m. sg. acc. svá sló (Guþrún) sváran (seil. slag) sinar hendr, at rammkugaþr reis upp vif) bef) (at kvQþo vif) kalkar i vq) Sg25* 292 (Bugge, Fkv. 420b); 3) bekümmert: m. sg. gen. (sw.) ill if)gjQld létk hana (GunnlQþo) epter hafa sins ens heila hugar, sins ens svára sefa Hqv 1055; 4) verhängnisvoll: n. sg. acc. (adv.) þeir (fiandr) sér hafa svart ok dått en nær numet nyleg i'Qþ Sg 26*.
syartr, adj. {norw. _adän. svart, fær. svartur, aschwed. svarter; got. swarts, alts. afris. swart, ags. sweart, ahd. swarz) schwarz: m.sg. acc. jóþ ól Edda, jóso 5 vatne hQr ve .. svartan Bp 72, (Odríin) á svartan jó SQþol of lagþe Od 2*; n. sg. nom. svart var þá solskin Vsp 41* B; pl. nom. svQrt verþa solskin of sumra epter Vsp 41*; dat. JQrmonrekr yþra io systor.. joom of trådde hvitom ok svQrtom á hervege Ohv 2*, syster vas ykkor Svanhildr of beiten sus JQrmonrekr joom of trådde hvitom ok svQrtom á hervege Hm 3*. Composita: al-svartr, blá-svartr. 15 svåss, adj. {got. swés, alts. ahd. swäs, ags. swæs, afris. swés) 1) eigen; lieb, traut: m. sg. dat. segfm mér þat, FjqI-sviþr! .. hvárt sé manna nekkvat þats knege á Menglaþar svQSom arme sofa? 20 Fj41*, vætr es þat manna, es knege á Menglaþar SvQSom arme sofa nema Svip-dagr einn Fj 422; pl. acc. sékak síþan svása bréþr OþrIII62, hón (Guþrún) æva grét bróþr sina berharþa ok bure svása 25 Akv 41*, brøf>r grætr f)ú þina ok bure svása Hm 10*; n.sg. acc. augna gamans fyser aptr fån (lies: flestan?), hvars hann getr svást at sea Fj52; 2) mild: n.pl. no?n. (sw.) hvé så VQllr heiter (Vígríþr so heiter VQllr) es finnask vige at Surtr ok en svqso gof) Vml7* 182; 3) süss, lieblich (von geschmack): m. sg. dat. at gQrþom kvam hann (Knefrøf)r) Gjuka . . bekkjom arengreypom ok at bjóre SvQSom Akv 1*. 35 syát, conj. s. svá (11).
Sváva - konungr, m. der könig von Svávaland: sg. acc. hann (Hrófmiarr) drap Svávakonung HHv 5 pr 11. své (instrum. zum pronominalstamme 40 sva-?); in: své-viss.
svefja (svafþa; alts. swehian, ags. swebban, ahd. swebben) 1) einschläfern, beruhigen: inf. (Konr nam) sefa of svefja, sorger lægja Bp 452; 2) stillen: inf. 45 dQglingr baf> þik at sárdropa svefja skylder HHII41*; 3) schlichten: (Forsete) svefr allar sakar Orm 15* TJ.
svefn, m. (norw. svevn, svemn, fær. svövnur, aschived. symn, adän. syvn, 50 sivn; alts. sweban, ags. swefen) 1) schlaf: sg. dat. brúf>r mæla tekr, es vaknaþe vif ór svefne Orp 162, mát sigrdrifa svefne bregþa .. fyr skQpom norna Fm 44 *, hvi