systor-sunr, m. (norw. syster-sou, fær. systur - sonur, aschwed. systor - son, adän. systær-sun; afris. suster-sune, ahd. swester - sun) schwestersohn, neffe: sg. nom. ríþra þeim síþan, þót sjau aler, systorsunr slíkr at þinge Sg 272; acc. (SQrle ok Hamþér) fundo vástigo ok systor-sun såran á meiþe Hm 172.
systruuga, f. (aschwed. systrunga, syst-lunga) schwestertochter, base: sg. acc. svinna systrungo svelter i helle Am 53*.
systrungr, m. (nonv. systrung, aschwed. systrungr, systlungr, vgl. adän. sysling) schwesterkind, vetter: pl. nom, mono systrungar si fjom spilla Vsp 452.
sýta (tt; nonv. aschived. syta, fær. sýta) sich betrüben über etw. (viþ eho): prs. ind. sg. 3. sýter æ gløggr viþ gjQfom Hqv 48*.
sæ - dau{>r, adj. im meer gestorben, ertrunken: m, pl. nom, þat ræþk þór et nionda, at þú nQom bjarger . . hvárz ero sótdauþer eþa ero sædauþer eþa ero vápn-dauþer verar Sd 33*.
sæing, f. (norw. seng, fær. song, aschwed. siäng, adän. siaug, sæng) bett: sg.dat. saknak i sesse ok i sæingo mins málvinar Opr 119*, sofnoþ vas Guþrún í sæingo sorgalaus hjá Sigverþe Sg 24*, svQfom ok unþom í sæing einne Hlr 12*, sá (vas harmr) sárastr, os SigvQrþ minn sigre rændan í sæing VQgo Ohv 172; acc. Sigrún bjó sæing í hauginum HH II45 pr 1, sofnoþo aller es í sæing kvQmo Br 12*, ættak sæing kaldaBr 162, sæing fóro síþan sina þau HQgne Am 10*.
sæ-konungr, m. (ags. sæ-cyning) see-könig, mann von königlichem gebliit, der sich an die spitze einer wikingerschar gestellt hat: sg. nom. sá sækonuugr er Mýsingr hét Ort 26.
Siéla, f. (norw. fær. sæla, aschwed, säla; vgl. got. sélei, ags. sæl) glück: sg. nom. syne þínom verþra sæla skQpoþ Bm 6*; gen. gótt's at ráþa Rinar malme .. ok sitjande sælo njóta Sg 16*; dat. þat mon ok verþa þvíget lengra, at Atle mon Qndo tyna, sælo sinne ok sona life Sg 59*; acc. (Fróþi) baþ þær (ambáttir) mala gull ok friþ ok sælu Ort 22.
*siél-borenn, adj. (part. prt.) von glücklicher (hoher) abkunft: f. sg. nom. sá þá sælboren (Guþrún) at þeir (Gjúkungar) sárt léko Am 46*.
sæll, adj. (norw. sæl, fær. sælur, aschwed. säl; got. sels) 1) glücklich: m. sg. nom. hinn es sæll es sér of getr lof ok likn-stafe Hqv 8*, så es sæll es sjalfr of á lof 5 ok vit me]>an lifer Hqv 9*, sumr es af sunom sæll, sumr af frændom, sumr af fé ørno, sumr af verkom vel Hqv 692, sæll es hverr siþan es slikt getr féþa jóþ at afreke, sem es ol Gjúke Am 99*, sæll 10 ek þá þóttomk, ef ek sea knættak Hamþé ok SQrla i hQllo minne Hm 21*; pl.nom. sigleþ ér sæler ok sigr of árneþ! Am 31*; f. sg. Hom. sitka svá sæl at SevafjQllom år né of nætr, at unak life HHII351; 15 compar. m. pl. acc. vitoma á moldo menn in sælle, meþan fjórer vér folke rQþom ok sa enn hunske herbaldr lifer, né in mætre mægþ á foldo Sg 182) selig: m.sg. acc. laug skal gørva þeims liþner 'o, þvaa 20 hendr ok hQfoþ, kemba ok þerra, áþr i kisto fare, ok biþja sælan sofa Sd34*; 3) begütert, reich: m. sg. acc. settom þann sælan es sér né áttet Am 93*. — Zur etymol. vgl. F. A. Wood, Beitr. 24, 531 fg. 25 Composita: sæl-borenn; al-sæll, lof-sæll, ver-sæll. siéllegr, adj. (aschwed. säleliker; vgl. norw. sælsleg, dän. salig; alts. ahd. salig, ags. sælig, afris. sélich) von glück oder 30 reichtum zeugend: n. sg. acc. sællekt setr Ls 432.
sær, sjár, sjór, m. (norw. sjo, sjø, sjaa, sæ, fær. sjógvur, aschwed. sior, adän. sio; got. saiws, alts. ahd. séu, séo, ags. 35 sæ, afris. sé) see, meer: sg.nom. vasa sandr né sær né svalar unner Vsp 32, or Ymes holde vas jQrþ of skQpoþ (..) en ór sveita sær Vm21* Orm 402, sær heiter meþ mQnnom, en sílægja meþ goþom Alv 40 24*, ef hann (Helga) sær of lék eþa sverþ of beit, þeim skalk gumna grand of vinna HHv 38*, þá varþ sær saltr Grt 33, (mit suffig. art.) var þar eptir svelgr i hafinu, er særinn fellr i kvernaraugat Ort 32; 45 gen. snaper ok gnaper, es til sævar kømr, Qrn á aldenu mar Hqv 622, sofa ek né inákat sævar beþjom á fogls jarme fyrer FM2ÍG, Guþrún gekk þá til sævar, er hon hafþi drepit Atla Ohv 1; dat, så (Heim-50 dallr) vas aukenn jarþar megne, svalkQldom sæ ok sonardreyra Hdl 392, þat (full) vas of auket jarþar magne, svalkQldom sæ ok sonardreyra Opr II22*, NjQrþr vill vera