nær sæ FM 2⁵, ero segl yþr sjóve (sjáve) stokken Rml6³FF; acc. vind ek kyrre våge á ok svæfek allan sæ Hqv 154*, (ærer) skyldo of sæ sigla Am 3*, i vinde skal viþ hQggva, veþre á sjó roa Hqv 81 *, þann (galdr) gelk þér enn setta, ef þú á sjó kømr meira an menn vite Og li¹, hér 'o vér SigvQrþr á sjå komner Rm 17 *EF, (mit suffig. art.) gekk hon (Guþrún) út á sæinn ok vildi fara sér Ohv 2; pl. gen. litella sanda, litella sæva, litel ero geþ guma Hqv 53*.

Composita: sæ - dauþr, sæ - konungr,

sæ - tré; sæ var - strand. særa (rþ; adän. særæ, vgl. norw. saara, schwed. såra; alts. sérian, afris. séria, ahd. séren) verwunden: prs. ind. sg. 3. þat kann ek et sétta, ef mik særer þegn á rótom rás viþar ₍wenn mich ein mann auf deii ivurxeln eines saftfrischenbaumes verwundet' (d. h. wenn er mich dadurch verivundet, dass er zauberische runen auf die wurxel schneidet) Hqv 151*; vgl. GV, Cpb II, 572 und xur sache Grettis saga c. 79 ff.

ssfete, n. (nomv. adän. sæte, feer. sæti, aschwed. säte) sitx: sg.gen. var þar einn stóll til sætis FM6**Wr.

sæ-tré, n. ₍seebaum', d. i. schiff: pl. dat. hér 'o vér SigvQrþr á sætreom Rm 17*. ssett, f. s. s<jjtt.

sætta (tt; aschwed. sätta, adän. sætæ) vergleichen, versöhnen: inf. jafnendr .. þeirs okr vilja sætta Hrbl 110; prt. ind. sg. 1. (mit suffig. pron.) attak jQfrom en aldre sættak Hrbl 71; part. prt. n. sg. acc. jafnendr .. þeirs okr vilja sætt hafa Hrbl 110 A; sættask sich versöhnen: inf. (Guþrun) mælte af manvite, ef mundo sættask Am 45³; prs. ind.pl. 3. þau (NjQrþr ok Skaþi) sættaz (sættuz Wr) á þat, at þau skulu vera niu nætr i Þrúþ-heimi en þrjár i Nóatúnum FM 2

sífevar- (sjóvar)-strand, f. (fær. sjóvar-strond, aschwed. sioå- strand) meeresufer: sg. dat. (Heimdallr) fór ferþar sinnar ok f ramm meþ sjóvarstrqndu nQkkorri Rþ 2; acc. þær (meyjar) á sævarstrQnd settosk at hvilask Vkv 1³.

*sØing, f. opfer: sg. acc. þar mono segger of søing døma ok hvitinga hQfþe næma Opr II44*.

søkja (sétta; norw. fær. søkja, aschwed. sökia, adän. søkiæ; got. sokjan, alts. sokian, ags. sécan, afris. séka, ahd. suohhen) 1) suchen, aufsuchen: inf. hverf 6 til hjarþar, ef hug truer, brjótr bergdana! beitor søkja Hym 18²; prt. ind. sg. 1. enn aldna jQton ek sotta Hqv 103*; sg. 3. sótti Helgi sverþit er Sváva vísaþi honum til HHv 11 pr 2, sótte Sigrun 10 sikling glaþan RH II13*, ar vas þats SigvQrþr sótte Gjuka Sgl*, kvQmo kon-ungar fyr kné J)renner, áþr hón (Gíim-hildr) sjQlf mik solte at måle Opr II25*, Fróþi konungr sótti heimboþ (₍folgte der 15 einladung xu einem gastmahle') i Svíþjóþ til þess konungs er FjQlnir er nefndr Ort 14; opt. sg. 2. kvamtat af þinge es vér þat frægem, at þú SQk søtter né sløgj)er aþra Am 95²; 2) etw. xu erlangen, er-20 reichen, verschaffen suchen: inf. hQtt mono hlæja Hundings syner .. ef meirr tyggja munar at søkja hringa rauþa an hefnd fQþor Rm 15³; prt. ind.pl. 3. þeir (dvergar) es sptto frå salar steine aurvanga 25 sjQt til jQrovalla Vsp 14³, Jjat sama kveld sóttu þeir (æsir) gisting til Hreifmiars ₍suchten bei H. herberge xu erlangen, kehrten bei ihm ein' Rml4; opt.pl. 3. of þat réþo riker tivar, hvé Hlórriþa hamar 30 of søtte ßrk 13*; 3) heimsuchen, treffen, betreffen: part. prt. m. sg. acc. hQfomk miklo gløpr meire sóttan HHv 32*; 4) angreifen, überfallen: inf. þann (galdr) gelk þér enn sjaunda, ef þik søkja kømr frost á 35 fjalle liQ Og 12 *; prt.ind.pl. 3. ek vas austr ok Qna varþak, þás mik sótto þeir Svárangs syner Hrbl 86; 5) mit advv.: s. heim, a) aufsuchen, besuchen: inf. Atle mik hingat sende .. atbiþjaykr, Gunnarr! at 40 it á bekk kémeþ meþ hjQlmom arengreypom at søkja heim Atla Akv 3*; b) an sich xiehen, ergreifen: inf. heim nam (Sigrun) Helga hQnd at søkja HHII13²; s. til hinein xu gelangen suchen: inf. flått es 45 til søkja Am 36*.

1. søkkva (sQkk; norw. søkka, fær. sökka, aschwed. siunka, dän. synke; got. sigqan, alts. ags. ahd. sincan) sinken, untersinken: inf. hon (Guþmn) mátti eigi 50 søkkva Ghv 3; prs. ind. sg. 3. søkkr fold i mar Vsp 57*Wr; prt. ind. pl. 3. þær (Fenja ok Menja) mólu litla hríþ, áþr niþr sukku skipin Ort 31.