2. søkkva (kf>; norw. -søkkja, fcer. sökkja, aschwed. sänkia, dän. sænke; got. sagqjan, alts. senkian in: bi-senkian, ags. ahd. sencan) senken, versenken: søkkvask sich versenken, versinken: inf. nú mon (NíþhQggr) søkkvask Vsp 66*; imper. sg. 2. søkksk, gýgjar kyn! Hlr 14*; prt. ind. sg. 3. søkf>esk síþan sá fiskr i mar Hym 25*.

*sØm-leitr, adj. von ansehnlichem aussehen, herrlich : m. sg. nom. svá vas Svanhildr i sal minom, sem være sømleitr solar geisle Ohv 15*.

sømr, adj. (norw. søm; alts. somi) geeignet, geziemend, passend: n. sg. nom. værea þat sømt, at (SigvQrþr) svá réþe Gjúka arfe ok Gota menge Br 9*; compar. m. sg. nom. heldr es sømre hende þeire meþalkafle an mQndoltré HHII 3*; f. sg. nom. sømre være syster ykkor frumver sinom at fylgja dauþom Sg 60*; n.sg. nom. þér es sømra sverþ at rjóþa an friþ gefa fiQndom þínom HHv 34³, ykr's (f>ér's), SinfjQtle! sømra miklo gunne at heyja ok glaþa Qrno, an ónýtoni orþom at bregþask (bregþa) HHI47* II26S þigg hér, Sig-VQrþr! være sømra fyrr Orp 5*; superl. n. sg. nom. hann (Gunnarr) visse þat vilge gQrla, hvat hQnom være vinna sømst ef>a hQnom være vinna bazt Sg 13*. Composita: søm-leitr; bek-sømr. s0mþ, f. (norw. fær. sømd, aschwed. sömd) ehre: sg.nom. sémþ vas at sliko Am 89*; acc. verþat salkonor sømf) at vinna ₍nicht brauchen dienerinnen edles zu vollbringen' Sg 49*. Compositum: sémþar - orþ. s0mþar - orþ, n. ehrenvolle erwähnung, ehre, rühm: pl. gen. sémþarorþa lauss hefr fm, seggr! of lifat Fj3³.

søre, n. (aschwed. söre in: eþ-söre, men-söre) schwur: pl. nom. á gengosk eiþar, orf> ok søre Vsp 26³.

SQgn, f. (norw. sogn, fær. sögn, aschwed. säghn, vgl. dän. sagn, n.) 1) das sprechen: sg. acc. SQgn ef>a f>Qgn haf fm þér sjalfr i hug Sd 20*; pl. gen. konungr (Geirrøf)r) lét hann (Grimni) pina til sagna ₍liess ihn foltern um ihn xum sprechen xu bringen' Orm 29; 2) aussage, erxählung: sg.nom. þat er SQgn manna, at Guþrún hefþi etit af Fáfnis hjarta Br 20 pr 12.

SQk, f. (norw. sak, sok, fær. sök, aschwed. adän. sak; alts. saoa, ags. sacu,

afris. sace, sece, ahd. sahha, vgl. got. sakjo) 1) streit, slreitsache, Streitigkeit: sg. acc. kvamtat af þinge, es vér þat frægem, at fm SQk søtter Am 95²; pl.nom. hvat 5 skylder þú of sund soilask, es sakar 'o alz øngvar? Hrbl 83; dat. hjqlp heiter eitt (Ijóþ), en þat þér hjalpa mon viþ sorgom ok SQkom ok sutom gQrvQllom Hqv 146*; acc. (Forsete) svæfer allar sakar Orm 15*, hvat skaltu of nafn hylja, nema fm sakar eiger? Hrbl 26, en þót ek sakar eiga, þá monk forþa fjQrve mino fyr slikom sem fm est Hrbl 27, því fyrr skolo at Frekasteine sátter saman of sakar døma HH II24², svefn né sefrat né of sakar dømer Orp 29*, sofa né mQttot né of sakar døma O^r 113*, þat ræþk f>ér et sjaunda, ef fm sakar deiler viþ hugfulla hale, berjask 's betra an brinna see inne auþstQfom Sd 31*, sakar ok heipter hyggjat svefn gar vesa Sd 36*, gQiT lézk Gunnarr goll at bjóþa, sakar at bøta, ok et sama HQgne Oþr Il 19², førf>e mer Grimhildr full at drekka svalt ok sárlekt, né sakar mynþak Oþr II22², VQro þeim bjore bQl mQrg saman, urt alz viþar ok akarn brunnen .. svins lifr soþen, þvit sakar deyfþe Opr H 24*; 2) beschuldigung: sg. acc. fiái'Qþ tunga Varþ hQnom at fjQrlage, ok þeyge of sanna SQk Hqv 117*; 3) schuld: pl. gen. hvat hefr SigvQrþr til saka unnet ₍welche schuld hat S. auf sich geladen, was hat S. verbrochen?' Brl*, segja monk þér .. hvé ér snimma til saka réþof) ₍wie ihr euch mit schuld belastetet' Sg 34²; 4) Ursache, veranlassung: sg.acc. SinfjQtle .. ok .. báþu einnar konu báþir, ok fyr f>á SQk drap SinfjQtli hann Sf5, of bróþor SQk _tum des bruders willen' Sg 38*, of óra SQk unsertwegen' Sg 50* 61²; pl.nom. nú es sagt, mær! hvaþan sakar gørf>osk ₍was die Ursachen waren' HHII8*B, sleit ek f)á sátter, es VQro sakar minne Am 67²; acc. mundo einherjar aller berjask, svévis kona! of sakar þinar (₍um deinetwillen') HHI40*, síþr þú hefner, þót þeir (frændr) sakar gørve _{auch wenn sie veranlassung geben' Sd22*.

Composita: sak-lauss, sak-runar.

*SQknoþr, m, (norw. saknad, aschwed. saknadher in: a-saknadher, af-saknadher) vertust: sg. acc. hann (Gunnarr) visse þat vilge gQrla, hvat hQnom være vinna sømst