til , hatte zugehört' IIHv 12; sváhættak hQfþe til ₍setzte meinen köpf aufs spiel' Ilqv 104⁴; til kom Oddrun , ham hinzu' Od 3; gør sem til lyster ₍wie es dich danach gelüstet' Am 56¹; (Gunnarr) Hqgna til sagþe ₍redete H. an' Akv6^L, yfer rQþomk ganga Atla til segja Am 75*; sék til ráþ annat ₍weiss einen rat dafür' Am 66*, SQosk til síþan ₍sahen einander an' Am 33*; flått es til søkja ₍gefähr lieh ist es hineinzugehen' Am 36*; fleire til VQro liQlfo húskarlar .waren vorhanden , waren zugegen' Am 27³ / v i k r liér svá til ₍es geht hier so zu' Br 20 pr 2; 2) mit adjj. u. advv. zu, zu sehr: þvi's þat (kyn) æ alt til atalt Vm 31⁴, fár es hvatr es hrøf>ask tekr, ef hann es í bernsko til blauþr Fm 6* v.l., maþr manne verþr af mále kuþr, en til dølskr af dul Hqv 5 7⁴, enge þat veit, at hann (ósnotr maþr) etke kann, nema hann mæle til mart Hqv 27⁴, veita maþr hinns vætke yeit, þót hann mæle til mart Hqv 27⁶, auþogr verþa monk i andsvQrom, ef fm mæler til mart Ls 5⁴, meþalsnotr skyle manna hverr, æva til snotr sé Hqv 54² 55² 56², þykkjomk ek til ungr afe Og 5⁴, åk til ungan erfenytja Sg 26*, varþka til 0ngþ né ofþrungen Sg 34³, þat ræþk þér et sétta, þót meþ seggjom fare QlþrniQl til Qfog Sd 29²; því bregþr fm nú mér, Fáfner! at til f jarre seak minom feþr-munom Fm 8*, mantat, Gunnarr! til gQrva þat, es blóþe i spor báþer i'endoþ Br 18 \ mikelste snimma kvamk í marga staþe, en til síþ í suma Hqv 66², akre ársQnom true enge maþr né til snimma syne Hqv 87², þvegenn ok metr ríþe maþr þinge at, Jþót hann sé vædr til vel Hqv 61²; til verstärkt durch heidr: heitr estu, hripoþr! ok heidr til mikell ₍allzu gross' Orm V; durch alz: mono viþ ofstríþ alz til lenge konor ok karlar kvik ver féþask ₍allzu lange' Hlr 14*.

Composita: hølz-te, mikels-te. *tilr, adj. (got. tils in: ga-tils, ags. til) gut, passend, zweckmässig: n.sg.acc. þege þú, Týr! þú kunner aldrege hera tilt mej) tveim ₍du konntest nie etivas gutes (d. h. einen vergleich) zwischen zweien zustande bringen' Ls 38².

timbr, n. (nonv. aschived. tim her, fcer. tirnbur, adän. timbær; alts. timbar, ags.

afris. timber, ahd. zimbar; vgl. got. ga-timrjo) bauholz; balkengerüst, gebäude: pl.nom. forn timbr fello Akv 45³. Compositum: timbr - stokr.

5 timbra (aþ; norw. fcer. aschwed. timbra, adän. timbræ; got. timrjan, alts. timbron, timbrian, ags. timbrian, afris. timbra, ahd. zimbaron, zimbran) zimmern, erbauen: inf. (Karl nam) hús at timbra ok hlQþor 10 smíþa Bþ22³.

Compositum: hQ-timbra. timbr-stokr, m. (norw. timber-stokk, schived. timmer-stock, dän. tømmer-stok) balken: pl.nom. af járni váru ok allir 15 timbrstokkar 1 húsinu Fm 44 pr 3.

time, m. (norw. aschived. time, fcer. timi, adän. timæ; ags. tima) zeit: sg. acc, i þann tima fannz i DaumQrk kvernsteinar tveir Ort 16. 20 tina (nd; norw. tina, fcer. tina) abrupfen, ablesen; herzählen, berichten: inf. ber minnesQl minom gelte, svát qII mune orþ at tina, þessa réþo á þriþja morne, þás |>eir Angantýr ætter rekja 25 Hdl 46²; prs. ind. sg. 2. hløglekt þat þykkjomk, es þinn harm tiner Am 53⁴.

-tingr, m. (<týingr?) hilfe; in: ful-tingr.

tío, num, card. (norw. tie, fær. tíggju, 30 aschwed. tio, adän. ti; got. taihun, alts. tehan, ags. tien, tén, afris. tian, tien, ahd. zelian) zehn: Agnarr var tiu vetra Orm 2, GeirrøJjr konungr åtti |)á son tiu vetra gamlan Orm 31, megot tveir menn 35 einer tio hundroþ Gotna binda ef>a beija Hm 23².

tionde, num. ord. (norw. tiande, fær. tiggjundi, aschwed. tiunde, adän. tiendæ; got. taihunda, alts. tehando, ags. téoöa, 40 afris. tegotha, tianda, ahd. zehanto) der zehnte: m. sg.nom. Glitner es enn tionde (bør) Orm 15¹; n. sg. acc. þat kann ek et tionda Hqv 155 \ segþu þat et tionda Vm 38^x, þat ræþk þér et tionda Sd35K 45 tirr, m. (norw. tir; alts. tir, ags. tir) ehre, rühm: sg. gen. góþs feugom tirar, þót ^nú eþa i gær deyjom (lies: deyem, 5. deyja) Hm 30*.

Composita: megen - tirr, orþs - tirr. 50 tivar, m.pl. gotter: nom. Alf heim Frey gQfo i árdaga tivar at tannfee Orm 5⁴, né þat mQtto mærer tivar ok ginnregen of geta hverge Hym 4 of þat réþo riker