ungom føra itrlank grame HHI 7*, skamt Composita: bcjl-viss, fram-viss, hund-lét viso (Helge) vigs at bifa HHI IO1, viss, læ-viss, skoll-viss, snap-viss,
settesk vise (Helge), fås veget hafþe Alf sve-viss.
ok Eyjolf, nnd arasteine HHI 141, nu 1. vit, n. (norw. fær. aschwed. adän. hefr hQrf døme hildingr (Helge) feget, 5 vit; alts. wit in: gi-wit, ags. afris. wit, es vise skal valbygg mala HHII32, allr vgl. got. witi in: un-witi, ahd. wizzi) es vise (Helge) valdQgg slegenn HHII43*; verstand, Jclugheit: sg. nom. ódælla es vit voc. Yølundr! vise alfa Vkv 14* 34*, heill (vif R) fat es mafr eiga skal annars skalt, vise! (Helge) virfa njóta HHI571; brjóstom i Hqv 83 (vgl. Eirikr Magnusson, dat. monkak ganga, áfr gumnar vaka, ok 10 Cambridge philol, soc. proe. 1887 s. 6 fg.), halda of visa (Helga) VQrf HHv 232, vefr ræfr akre en vit syne Hqv 873; rinne und visa (Helga) Vigblær finig gen. vits es f Qrf f eims vif a ratar Hqv 51, HHII 35*. så einn veit es vif a ratar ok hefr fjqlf
2. vise, f. er fahrenheit; in: svip-vise. of faret, hverjo gefe styrer gumna hverr
viser, m. (aschived. visir, dän. viser) 15 sås vitande es vits Hqv 18*, vits ok våpna führer, herr scher: sg.nom. sa vas viser vant's jQfre at faa f eims skal fremstr mef (SigVQrfr) frå YqI sunge Hdl 2 61, hverr.. firom Sd 363; dat. ek vélta hann (Hlébarf) viser 0d51R. ér vite Hrbl 60, margan stell* vin vite
1. viss, adj. (norw. aschwed. viss, dän. Sd 29*; acc. så es sæll es sjalfr of á lof vis; got. wis in: un-wis, alts. ags. afris. 20 ok vit mef an lifer Hqv 92.
wiss, ahd. wis in: gi-wis) gewiss, be- Composita: vit-lauss; man-vit. stimmt, sicher: n. sg. acc. auf r mon 2. vit, n. Zusammenkunft, besuch; nur éfrenn, ef eflek svå vig mef virf om, sem im acc. sg. in der Verbindung á vit ehs vist seger Orp 12*, mont vist vita at (%u jmd, %u od. nach etw.': år skal risa vætke Jýgr Orp 253, vill vist vita, fót 25 sás á yrkjendr få ok ganga sins verka á viltke sé, hvat á synt SigVQrfr sér fyr vit Hqv 592, vagna vers ek em á vit hQndom Orp 268. " komenn Alv 33, svå komer manna meirr
Compositum: ó-viss. aptr á vit Rdr 142, kømk eige áfr Rog-
2. viss, adj. (norw. aschwed. adän. vis, heims á vit né R(?folsfjalla, áfr hefnt feer. visur; got. weis in: fulla - weis, 30 hef ek Hjqrvarfs sonar HHv 432, rif et hindar-weis u.a., alts. ahd. afris. wis, haffe mófogr á vit min at bifja Brl92, ags. wis) 1) weise, klug, verständig: Atle lét rinna lands sins á vit jó eyrskaan m. sg.voc. (sw.) v ise gestr! (Alviss) Alv82; aptr frå morfe Akv 35— Zu vitja. dat. aptr ek hvarf ok unna fóttomk visom 3. vit in: ey-vit, s. vætr.
vilja frå Hqv 982; pl. gen. hvat's fat 35 vita (vissa; norw. feer. aschwed. vita, alfa (emkat ek alfa) né åsa suna né vissa adän. vitæ; got. alts. ags. witan, afris. vana Skm 172 182; dat. i aldar røk hann wita, ahd. fezan) 1) wissen, kennen, (Nj<?rfr) mon aptr koma heim mef visom verstehen, erfahren, bemerken, kennen vQnom Vm 39*, sumar (runar 'o) mef lemen; a) absol. (doch ist in der regel visom vqnom Sd 185; f. sg.nom. estat 40 ein unpersönl. obj. wie fat, hitt xu er-vQlva né vis kona Bdr 133; n.pl. nom. gänxen): inf. einn vita né annarr skal i Yanaheime sképo hann (NjQrf) vis regen Hqv 633, fat seger fu nú, es hverjom Vm 39*; superl. m. sg. nom. fú'st æ fykker mest at vita, at min méfer dauf visastr vera Vm 55Q; 2) kundig (ehs): sé Hrbl 9, vita fykkjomk Ls 543, vilk m.pl. nom. dvergar . . veggbergs viser 45 enn vita Bdr 82 IO2 122, fat vann næst Vsp 48*; f. sg. nom. varfk fess vis es nys nifr Ylfinga .. ef vita lyster, es ek vildegak, at vélto mik i verfange Hir 133; bjQrno tók i Bragalunde HHII82, fu 3) xauberisch (Bugge, F kv. 398*): m. sg. hefr, vQr golz! ef vita lyster, mild, af dat. salr .. es slungenn es visom vafr- hQndom manz blóf f veget Hir 23, monk loga Fj 31*; acc. mar geffu mér få 50 segja fér .. ef vita lyster, hvé gørfo mik f anns mik of myrkvan bere visan vafr- Gjuka arfar ástalausa Hir 52, vask vetra loga Skm 82, mar ek fér fann gef es fik tolf, ef vita lyster, es ungom gram eifa of myrkvan berr visan vafrloga Skm 92. seldak Hir 73; prs. ind. sg. 2. seg mér,